XO

Nú er sólarhringur síðan ég vaknaði síðast um miðja nótt, og þar áður var sólarhringur. En þá skrifaði ég ekkert. Enda ekki um margt að skrifa um miðjar nætur. Þá á maður að sofa. Helst að dreyma um bjarta framtíð og betri tíð. En dagurinn í gær var merkilegur. Flestir eru að pæla í áramótaheitum næsta árs, eða áramóta. Í dag lét ég eitt gamalt heiti rætast. Það var ekki einu sinni áramótaheiti. En samt var það ágætt.

Í morgun ætlaði ég að ná í hesta, tvo nánar tiltekið. Hóf. Hann þekkið þið öll. En hinn þekkið þið ekki. Hann heitir Greifi, enda greifalegur. Hann er móálóttur. Keyptur í eða réttarasagt eftir Laufskálaréttir sl haust. Hann var lítið taminn en úr því hefur verið bætt og nú skal hann þjálfaður. Hófur mun aðstoða við það. Þeir verða tveir í saman fyrst um sinn. Kannski koma fleiri síðar. Hinir. Glói, Flygill, Skuld og Hálfmáni verða úti áfram. Þeir eru á gjöf. Og svona í framhjáhlaupi þá var ég næstum búinn að kaupa graðhest í kvöld. Svartan með hvítan leista. Heitir Sokki. Til stendur að gelda hann. Ég finn til með honum. Það er eitthvað við graðhesta. Kannski bara greddan. En um hana ætla ég ekki að ræða í dag. En hvort mér tekst að bjarga greddunni hans Sokka mun ráðast á allra næstu dögum. Það verður framhaldssagan, ef til er framhaldslíf. En sjáið þið mig ekki í anda ríðandi um héruð á biksvörtum, glansandi graðhesti, sveittum og frísandi með faxið flaxandi. Ef það ekki ærir....

En semsagt í morgun átti að ná í hestana, en ekki eru allar ferðir til fjár (eða hesta!). Það sem meira var að synir mínir tveir sem eru meira fyrir innisport og sund voru tilbúnir galvaskir í slaginn og ætluðu að hjálpa öldruðum föður sínum að ná í hrossin. Fyrsta ferð okkar feðgja, þ.e.a.s. hestaferð okkar feðga þó ekki stæði til aðfara á bak. Þetta er samt áfangasigur. En eins og segir i annari sögu (án tilvitnunar) að ekkert rúm var fyrir þá í hestakerrum. Fórum við stað úr stað. Frá leigu til leigu, en engar kerru fengum. Þvi komust við feðgarnir ekki i hestaferð. Sem var eins gott því hestamenn tjáðu mér siðar um daginn að allt væri að verða vitlaust í hesthúsum borgarinnar, svo agalegt væri sprengiregnið. Við sögðum því, fátt er svo með öllu illt að ekki boði nokkuð gott. Þetta gætu margir tekið sér í munn þessa daganna. Þessa síðustu og verstu daga.

Nú var liðið að hádegi. Svengd hrjáir ístrubelgi oftar en aðra segir máltækið. Eftir að hafa sveimað um bæinn. Troðið kvittunum upp á sjúkrasjóði vegna krankleika ársins, tannviðgerða, og heilsuræktar sem er meiri í orði en á borði. Eða réttara sagt of mikið á borði eða borðið of mikið. Því í dag varð ég að víkka beltið um eitt gat. Næstum allur ávinningur fyrri hluta ársins farin til andskotanst. Enda er mittismál mitt barometer á sálarástandið. Þetta heitir tröstespise eða angistarát. Eða kannski bara maturinn alltof góður heima hjá mér. Alltof reglulegar máltíðir og of mikið af heilsusamlegum heimalöguðum mat, sem eldaður er af nostursemi og tilbúinn á matmálstímum.

Til að bæta úr þessu og slá á angistina og söknuðinn og hestamennsku í handaskolum hringdi ég í einn aldavin minn. Þeir eru reyndar ekki margir sem vilja tala við mig núna. En þó leynist þar einn, og etv annar. Við fórum í göngutúr. Lögðum í miðbænum, 101 og gengum um Austurstræti, -þó ekki í rauðum skóm. Niður á Lækjartorg, eða upp. Pósthússtræti og Tryggvagötu. Þar settumst við inn hjá Sægreifanum. Það er sko almennilegur staður. Besti matssölustaður borgarinnar. Fengum þar hina landsfrægu humarsúpu. Allt fremur primitivt þar á bæ. Langborð sitjum við við, enda er það úr við og við það tunnur sem sæti. Vertinn með síldarsvuntu og bláa hanska ber fram súpuna í frauðplastskál og plastskeið. Ég kom í hestagallanum. Þó ekki reiðbuxum og leðurskálmum a.m. p.ó.h. heldur skítugum gallabuxum og úlpuræxni. Var dressed for the occasion eins og sagt er. En viti menn. Þessar hendur í bláu plasthönskunum hafði aldeilis hrært saman almennilega súpu. Einhver sú albesta súpa, eða le sup kom uppúr frauðplastmálinu og var sötruð úr plastskeiðinni af áfergju, sem aðeins sá sem prófað hefur getur skilið til fulls. Svo var ábót á boðstólum. Hefðum getað setið að súpusumbli allan daginn. Töldum þó ráðlegast að forða okkur og vömbum okkar þegar dýrindis ilmur kom frá útigrillinu þar sem vertinn var að matbúa hrefnu og skötusel á teini.

Kæru vinir. Legg til að þið strengið þess heit að fara á Sjávargreifann á nýju ári og borða landsins bestu humarsúpu úr frauðplastmáli með plastskeið. Kostar aðeins 650 kr. Gott fyrir þá sem eru á budgetti, eða hafa straujað kortið ofmikið þessi jólin. En ég? Já ég efndi þetta heiti að fara á Sægreifann áður en árið væri liðið og stóð við það.

Svo leið að næst síðasta kvöldi ársins. Ég dró fram Camus XO flöskuna mína, -á reyndar tvær. Gat ekki slitið mig frá graðhestinum honum Sokka. Var kominn með hann á heilann. Þetta yrði að ígrunda og helst undir áhrifum. Því nær sem ég íhugaði málið því nær varð ég þeirri staðföstu ákvörðun, án nokkurs valkvíða að mitt hlutskipti lægi í því að eiga graðhest. Jafnvel þó ég léti gelda hann fljótlega. Eitthvað var rökhugsun farin að slævast. Ákvað næst að athuga hvort rauðvín bætti eitthvað þar um. En þá kom hið óvænta. Gestir. Þeir eru sjaldséðir hér á bæ. Yfirleitt eru það aðeins sölumenn og menn að lesa af mælum sem hringja hjá mér. Stundum þó vandræðafólk að leita að nágranna mínum. En í þetta sinn var þar á ferð vinur minn nokkur og hestamaður. Hann var enn i útgallanaum eins og við köllum það. Svona algalla, bláum frá toppi til táar loðfóðraður enda verið í allan daga að byggja við hesthúsið sitt. Konan hans hafði náð í hann rallhálfan og sundrað góðri gleði hestamanna, án nokkura hesta og var áleið með hann heim góðglaðan, þegar hann tjáði henni að hann ætti ýmislegt ósagt við mig á þessu ári. Varð úr því hin besta skemmtun. Því inn kominn reyndist hann alltof lítið drukkin og sá ég þar hin ágætasta drykkjufélaga. Opnaði því þriðju rauðvinsflöskuna og til að hann drykki ekki á fastandi maga, dróg ég fram, að ósk konu hans, sem vildi bara Fjörmjólk, hrátt tvíreykt taðhangikjöt af sauði norðlenskum. Þetta fengu þau með rúgbrauði og vænni smjörklípu. Hann við rauðvíni og hún fjörmjólk. Fór nú að hitna hjá vini mínum sem fór úr útigallanum, -enda til stofu boðið að heldri manna sið. Innan klæða var hann bara í nærklæðum. Síðri blárri brók sem hann batt uppi með grænyrjóttum snærisspotta, heldur haldlitlum að sjá. Varð nú mikil stemming fyrir innaklæðaburði þessa vinar míns og skálað innilega í Camus XO, enda rauðvín á þrotum. En eins og um allar góðar sögur, þá líkur henni hér. Enda þá búið að reyna þriðja árið í röð að telja mér trú um að á næsta ári riði ég norður Sprengisand. En ef þið haldið að þetta hafi verið svallveisla þá er það misskilningur.

Er nema von að það sé erfitt að sofa.

Morgunkveðja

Góðan daginn, fagra myllumær.
Hún hörfar undan hallast fjær
og augun ei mér svara.
Ef angrar þig mín kveðja, kær,
ef truflað þig mig tillit fær
ég tef ei meir - skal fara.

Er spölkorn hef ég fært mig frá,
ég horfi glugga hennar á
við hlið á vegi förnum.
Ó, lát mig hárið ljósa sjá
og einnig þína björtu brá
með bláum morgunstjörnum!

Þér enn er höfugt, yndið frítt.
Ó, döggvum hlaðna blómið blítt,
er böl að sólar skini?
Hvort var svo draumþung nóttin nú
að lútir, tárist, lokist þú
sem leidd í brott frá vini?

Ei dvel þú meir á draumaslóð
því senn er bjart og sumarljóð
hér sungin, yndislega.
Nú fyllist loft af fuglasöng
og hrópað er í hjartans þröng
af heitri ást og trega.

Var að hlusta á Schubert í morgun á leiðinni í vinnuna. Malarstúlkan fagra hljómar undursamlega í þýðingu Guðmundar Hansen Friðrikssonar. Ákvað að deila ljóðinu með ykkur.

Arachibutyrophobia

er sjúkleg hræðsla við að hnetusmjör festist efst í gómnum.

PS Abraham Lincoln vann forsetakosningar 1860 eða 24 árum eftir að hann fékk taugaáfall. Hann hafði þá tapað 8 kosningum um ýmis embætti.

Fánýtur

er ærir. Þetta gæti verið máltæki, jafnvel málsháttur. Það hefur verið rifjað upp að ærir og hans kumpánar eru lítt liðtækir til inniverka annara en þeirra sem teljast til kerlingaverka. Nú hefur okkur verið sýndur æðri sómi og boðin innganga í The Useless Information Society. Er nokkur upphefð í því. Því fylgdi bókin Fánýtur fróðleikur sem er betri og gagnlegri lesning en flest annað sem selt var í bókaflóðinu og öllu skárra en það sem finnst á þessari heimasíðu. Þannig getur hún orðið uppspretta tilvitnanna, sem annars hefðu ekki birst hér. Deilum við fyrstu tilvitnunni í þessari bók með ykkur lesendur góðir.:

"Abraham Lincoln fékk taugaáfall árið 1836".

Ærir þarf því ekki að skammast sín lengur fyrir sín nervusbreikdáns á undanförnum árum. Hann gæti jafnvel orðið president of the júnæted steits eða á bessastöðum. Þannig sannast að fánýtur fróðleikur er betri en engin og jafnvel uppbyggilegur og mörgum hvatning. Þarf ég að segja meira....

PS bókin var möndlugjöfin í ár sem Ærir fékk ekki, enda ekki fengið hana í tvo áratugi, er það með tölfræðilegum ólíkindum og fánýtur fróðleikur

Einföld jól

Þessi jól eru að mörgu leiti sérstök í huga mér. Þau liðu hratt en samt var ég að bíða eftir að þeim lyki. Kannski af því þau voru svo stutt. Kannski af því ég var á bakvakt. Það er langt síðan ég hef tekið vakt um jól. Þessi vakt leið þó hægt og hljótt, enda aðeins tveir sjúklingar sem þurftu vöktun. Var því nærri lagi að þeir væru í gjörgæslu.

Á Aðfangadag sá ég um eldamennskuna, enda ekki rjúpujól að þessu sinni. Rúpan eina hvílir enn í frystikistunni, sinni köldu gröf. Kannski var það samviskubitið sem réði því að ekki var hún höfð í forrétt. Eins og alltaf þegar ekki eru rjúpujól eldaði ég humar í massavís. Nota alltaf sömu uppskriftina, sem auðvitað er alltaf týnd fyrir hver jól og hluti af undirbúningi þeirra að leita að uppskriftinni. Hana læri ég seint og ætti etv að skrá hana niður á fleiri staði. En í stuttu máli marinera ég humarinn í 30-60 mín í samansoðnum kryddlegi, sem saman stendur af smjöri, olíu, hvítlauk (10 lauf), chilipiparflögum, paprikudufti, Dijon sinnepi, Worchester sósu, Thai fiskisósu og hvítvíni. Að þessu sinni þurrt Sancerre vín. Snarp hita svo humarinn í 2- 3mín., í leginum/sósunni rétt áður en á borð er borið. Kreisti þá sítrónusafa yfir. Þetta hefur ekki brugðist enn. Með þessu er gott að hafa brauð og salat. Því einfaldara því betra….


PS bragðaði á krækiberjasnapsinum sem ég útbjó í haust og hef reyndar verið að útbúa í allt haust. Hann virkar þrusuvel. Mikið krækiberja bragð, temmileg sætindi og milt alchol. Hann er ekki síðri en rifs- og stikillsberja snapsinn minn með tveim sólberjum sem ég lagði til í um svipað leiti.

Hugsað til hestanna minna

Ásareið eftir Grím Thomsen:

Jóreyk sé ég víða vega
velta fram um himinskaut-
norðurljósa skærast skraut-
Óðinn ríður ákaflega
endilanga vetrarbraut.

Sópar himinn síðum feldi
Sigfaðir með reiddan geir,
hrafnar elta og úlfar tveir,
vígabrandar vígja eldi
veginn þann, sem fara þeir.

Sleipnir tungla treður krapa,
teygir hann sig af meginþrótt,
fætur ber hann átta ótt,
stjörnur undan hófum hrapa
hart og títt um kalda nótt.

Af matarveislum

Sighvatur sat heima á Grund um sumarið. Hann dreymdi, að hann þóttist sitja í stofu í rúmi sínu, þótti honum stofan alskipuð, og stóðu borð um alla stofu og vist á, trapezia á gólfi og skapker. Þá þótti honum ganga inn hestur rauður, er hann átti, er Fölski hét. Hann gekk fyrir Sighvat og spurði, hví hann byði honum eigi til öls og matar, og kveðst svangur og þyrstur. Síðan tók hann til og át diskinn og matinn og tók hvað við að öðru, það er var á borðinu.
(Sturlungasaga).

Hafi bróðir þakkir fyrir góða gjöf og verður fleira úr henni birt, þó síðar verði.

Jólakveðja

Svo tjáði Huxy:

ég á eftir að:
kaupa jólagjafir,
kaupa jólatré,
skreyta jólatré,
skrifa jólakortin,
senda öll jólakortin,
útbúa jólaísinn,
ákveða jólamatinn,
athuga með jólabúninginn,
þrífa heimilið og stigaganginn,
gera reglulega fínt og fallegt heima,

svo mælti hún gær og gildir enn í dag hjá mér....
Hvar eruð þið jól?

Falskur Haggis

Fór í matsalinn í hádeginu. Á miðvikudögum er alltaf grænmetisréttur. Hreinsar vel út innvolsið í manni vikulega. Í dag var nokkuð sem líktist því sem við hefðum kallað í Skotlandi, smalaböku, shephards pie. Reyndar var það baunabaka einhverskonar eða byggbaka með kartöflumús kryddaðri að ofan. Með þessu var svo meira grænmeti. En viti menn, þetta var ágætlega kryddað og pipar ekki sparaður. Á bragðið og svo með bygginu í, smakkaðist þetta eins og skoskur Haggis og var svipað áferðar á góm og tungu. Það vakti upp ágætar minningar, sennilga framheila reynsla? En Haggis er lítið dýr sem býr i hálöndu Skotlands og er annar fótur þess styttri en hinn. Þannig hleypur það alltaf sama hringinn í kringum skosku hæðirnar. Er matreitt í keppum eins og við gerum slátur. En í því mikið af kjöti og byggi og pipar. Skotar heiðra Haggis á Burns supper, til heiður skáldinu Robbie Burns. Þá er Haggis ávarpað með ljóði, leikið á sekkjapípur, dansað í pilsum (ekki pylsum) og Haggis rist upp með miklum kuta. Sem sagt í hádeginu í dag hljómuðu sekkjapípur í eyrum mínum og ég borðaði falskan Haggis. Ofskynjanir. Nú er ég endanlega orðinn galinn og það staðfestist hér með. En kokkurinn hér kannað elda grænmetis Haggis.

Þórarinn Björnsson - aldarminning

í Morgunblaðið ritar Tryggvi Gíslason, fv. skólameistari um forvera sinn Þórarinn Björnsson. Þar segir m.a. "..var virtur fyrir gáfur, mannskilning og hlýju. Á stundum virtist þennan gáfaða mann bresta dómgreind og hann tapa áttum. Einkum var það í viðskiptum við breyska nemendur sem brutu reglur skólans eða urðu skólanum til vansæmdar, endar var Þórarinn viðkvæmur og örgeðja..."

meira um þann ágæta mann síðar.

Úr þagnargildi

Eins og ég hef minnst á áður fórum við vinnufélagar í ferð nokkra fyrir skemmstu. Hún hefur að mestu legið í þagnargildi. Þó féllu þar ýmis gullkorn, sem ég er að rekast á. Fann ámeðal kvíttana tvo miða sem höfðu laumast til mín eitt kvöldið. Þar hafði skrifað Reyðfirðingurinn og þilskipasérfræðingurinn vísur tvær og mun til sannsvegar vera fært að þær eru frumraun (ekki raunir) hans á þessu sviði. Hann býr yfir miklu pótensíali eins og sjá má á eftirfarandi:

Raumaþingið reyndist mér,
raun og pína.
En bræður tveir sem betur fer
bæta líðan mína.

og tilbrigði hans við sama stef:

Raumaþingið reyndist mér,
raun hin mesta.
Buffalókjötið best það er,
bætir líðan flesta.

(IK)..

læt þetta duga í dag.

Pastel

Datt inn í tofrasveppinn a ný og svíf á netid i skamma stund. Hef verid ad ihuga stoduna. I raesinu i gaer. Er heldur i skarra standi i dag. Keypti í dag pastel liti og blokk. Geng med hana um borgina. Kannski dreg ég hana upp á naesta kaffihúsi. Thad er eitthvad svo heillandi vid hvítan flotinn. Ósnertan. Óflekkadur pappírinn. Hver er sinnar gaefu smidur, eda myndasmidur. Er thad ekki líka vid haefi ad vera í raesinu ad taka upp á thví ad leika listamannsspíru. Kannski eyrad fjúki í brjálsemininni. Thad hefur víst komid fyrir málara í thessu landi.

I am sterdam

Thá er ég enn á ný kominn út fyrir landsteinanna. Ferdin byrjadi ekki vel. Maetti án allra ferdaskjala í Leifsstod, svei mér thá ef thetta kallar ekki ad farid se ad forlast og halla undan faeti. Mikil neyd, panic og pulshradi urdu yfirthyrmandi. Fekk utgefin nyjan mida og med okuskirtein eitt i vasanum lagdi af stad i langferd. En eiginkonan bjargaði malinu a sidustu stundu, eins og svo oft áður þegar ég klúðra málum, med nyju hradameti ur Selasnum i Leifstod. Lagði sig í lifshaettu. Henni er sko ekki fysjað saman. Fekk fylgd ut ur flugstodinn med oryggisvordum a badaboga til ad na i skjol og pappira, naudsynlega fyrir framgang og oryggi rikisins. Sidan hlaup ut i flugvel, thakkadi fyrir timana i Laugum. Fekk illt augnagot fra freyjum loftsins um ad eg hefdi tafid brottfor.

Fekk svo herbergi a Symphony Hotel Paganinni vid Stadhouderskade. Hljómar vel en er kakkalakkakofi. Herbergid hafdi undarlegan anga. Ekki sursaetan eins og reykt surhey heldur ýldufýlu. Kvartadi en stulkan brosti og sagdist ekkert geta gert, fullbokad en a morgun fengi eg nytt herbergi. Thetta hlyti ad ganga yfir. Illa lyktandi fyrri gestur eda eitthvad i tha lund. Fór upp og lagdi mig. Ekki beint hrifinn. Rumskadi af og til og ef nef snéri ut úr ruminu vard manni half oglatt. For svo a faetur. Ja faetur. Vard blautur. Allt a floti. Ahh. Tharna kom skyringin. Farnar pípur. Teppid rennblautt. Ildufýlan en verri. Kvartadi á ný. Enn bent á ad hotelid fullt. Gaeti fengid nytt a morgun. Bara bita á jaxlinn og setja klemmu á nefid. Bad um ad vera fluttur a annad hotel. Tha fannst nýtt herbergi. Reyndar a nedri haedum. Tók thví. Thar voru gólf thurr og engin fýla. Lét mer thad duga, en fór ad sofa med hálfum huga thvi vatn leitar jú nidur. Fór thvi ad rokraeda vid stúlkuna í afgreidsluna um náttúrulogmál og áhyggjur mína af thvi ad vakna í nott med vatn lekandi í dropatali á andlitid eda jafnvel foss. Hun hafdi ekki áhyggjur af thvi. Vandinn á fjórdu haed gamalthekktur!!!! Ef einhver faeri i sturtu, yfirfylltist frárennslid og vatnid ur skolpinu flaeddi út úr!!!! Hmm!!! Ekki beint traustvekjandi. Ask... krimmar. hugsadi eg. Gerdi mér svo grein fyrir ad thratt fyrir ad hafa verid a 3 haed var ég i raesinu. Kannski daemigert fyrir líf mitt. Kannski er ég bara í raesinu alveg sama á hvada haed eg er. En thratt fyrir thad var ég fluttur enn nedar. Hvar endar thetta...... Üt fra thessu lygndi ég aftur augunum. Tród eyrnatoppunum á sinn stad og kvad í hljódi af gefnu tilfefni

I naesta herbergi stynur stúlka,
stodugt a gud sinn kallar.
Unun hvernig trúna túlka
telpur í rúmi snjallar.

med kvedju frá internetkaffinu> The Magic Mushroom.

Deux amis

Hlátur og glaðværð geta fært birtu í skammdegið. Kom heim í gærkveldi og heyrði hlátrasköll úr sjónvarpsherberginu. Unga parið varð að horfa á myndina Quentin og Rugby með JERARD DEPARDIEUX og JEAN RENO. Lýsir sérstöku vinasambandi. Á íslensku mun hún heita Grjótharðir. Mæli með henni. Svo er ekki verra að hún er á frönsku :-)

Á suðrænni strönd

Sögur engar segja viljum
af sveinunum þeim
Er berir á ströndum stikkluðu
og studdust svo heim

From a trip to another foreign land

Eins og vinir taka eftir, þá er blogg í lágmarki þessa daganna og yrkingar engar. Hins vegar berast kviðlingar frá vinum og samstarfsfólki. Hér kemur ein frá samstarfshjúkku sem frétti af "óförum" vorum á erlendum grundum, -nú austan hafs:

Svo var þessi læknir á Lundi
Hvort uppi eða niðri ei mundi
Á hommann hann horfði
Hvarf svo frá borði
Nei – ekki ! aftur hann stundi

Trip to a foreign land

Var að lýsa atviki úr nýlegri ferð minni til kaliforníu. Varð það sálfræðingi nokkrum yrkisefni sem ég leyfi ykkur að njóta.

On a gay trip to the foreign lands,
I fell into some awkward hands.
A friendly man from the local band,
Excited about me being from Iceland.
I often wonder what he said,
Especially when I am alone in bed:
“Hi, I am gay, and you are hot”,
I quickly replied: “Sorry, but I am not”.

Med kvedju fra kaliforniu

Partítröll

Þú ert nýjungagjörn, tilfinningarík félagsvera.


Partítröllið fylgist vel með nýjustu straumum og stefnum hvort sem um er að ræða föt, tónlist eða græjur. Það eru 74.5% líkur á því að það eigi iPod, 61% líkur á því að það eigi Fred Perry póló bol og 96% líkur á því að það eigi Adidas skó. Partítröllinu finnst The OC vera skemmtilegur þáttur.



Partítröllið er vinsælt - eða telur sig að minnsta kosti vera það. Þótt margir laðist að því eins og flugur að mykjuhaug eru aðrir sem eru ónæmir fyrir þokka þess og enn aðrir sem hafa jafnvel ofnæmi fyrir því. Það eru þeir sem eru í eldhúspartíinu á meðan partítröllið hristir rassinn og baðar út öngum á dansgólfinu.



Þegar gamaninu slotar er partígríman þó fljótt tekin niður og undan henni kemur viðkvæma blómið sem partítröllið raunverulega er.


Hvaða tröll ert þú?

Kalífornía hirækomm

Gleðivísur

Nú skal eymdin útrekin
aldrei kveða um bölið.
Einstök gleði upp tekin
er ég kneifa ölið.

Stærðfræði

Stærðfræðiþraut.

Spurning:
Finnið X

Svar:
sjá mynd:

Getið þið betur?

Bölsýni/sjálfsvorkunn

Allt til andskotans farið
illt er að vera til.
Allt vit er úr mér barið
ekkert ég veit eða skil.
Í sannleika get ég svarið
síst er það sem ég vil.

Dagbók

Kveðinn í kútinn var mér efst í huga, eftir þá útreið sem mín angurværu ættjarðarljóð fengu hjá vinum mínum. En mikið ósköp er gaman að fá komment og vísukorn til baka. Það gerir skáldskapinn svo mikið skemmtilegri. Hugsið ykkur ef hnoðið mitt hefði lent ofan í skúffu. Þá hefðu hin ómetanlegu viðbrögð í bundnu máli kolleganna aldrei orðið til. Tvö lítil kvæði hafa kallað á amk fimm önnur afbragðs ljóð. Þetta er býsna góður afrakstur á einni viku. Þó sakna ég kvæðis frá Hali vini mínum, mentor sem kenndi mér að meta ileus, eða garnastíflur og notkun á magasondum. Kunnáttu sem hefur reynst mér vel á lífsleiðinni. Svo ber að þakka læknaritaranum, samstarfskonu minni sem benti mér á málfarsambögur í í fyrstu útgáfu kvæðisins. Hvað gæti ég án ykkar allra. Engin er eyland.

En í kvöld gleðst ég mest yfir árangri sonar míns, þess yngri sem komst i 20 manna hóp í stærðfræðikeppni framhaldsskólanna. Þeir eru sko reiknishausar, synir mínir báðir tveir og ætlar sá yngri ekki að verða eftirbátur hins. Í okkar fjölskyldu skiptast menn (og konur sem eru menn) í tvo hópa, teljara og nefnara eftir því hvort reiknislist eða húmaniskir tendensar eru ríkjandi eiginleikar í fari þeirra. Ég hélt reyndar að sá yngri væri dálítill nefnari því hann hefur yndi af mannkynssögu og leikur í skólaleikritum. En svo dylst í honum teljaragen sem fleytir honum á eðlisfræðibrautinni. Kombinasjónin er góð.

Dís

Ég sakna þín sveit með fjöllin og dalinn
og sólar að morgni í kyrrlátum reit.
Við ána, með fuglum, - þar varstu falinn
fegursta dísin í íslenskri sveit.

Hjá kofa á heiði er kembdi ég forðum,
kærustum vini undir háfossins nið.
Augun þau ortu með einstökum orðum
óminn sem barst yfir fjallanna svið.

Spakmæli Hals

Flestir hlutir eru aðeins raunverulegir skamma stund.
(Halur Húfubólguson 26.10.2005)

Haust

Komið er haust
og kaldir vindar,
í kotinu eldurinn þrotinn.
Frosið er vatnið
og freðin jörðin,
í fárviðri gróðurinn brotinn.

Það nístir að beini,
er næðir um glugga,
hver mun á kvöldin
kærasta vin minn hugga.

Skefur af þekju
og skaflarnir myndast
skjól er ei lengur að hafa.
Bylurinn lemur
og bálviðrið geysist
bundið í hlekki og klafa.

Enn nístir að beini
það næðir um glugga,
hvað læðist á kvöldin
kalið í dimmum skugga.

Króknar í rökkri
og kvikan er frosin
hvenær fer veðrið að hægja.
Augun þau stara
og stara út í bláinn
steinrunnin ógninni bægja.

Það nístir að beini,
það næðir um glugga,
hver mun á kvöldin
kærasta vininn minn hugga.

wisdom of Jeff

Rule one of playing it cool... only smile at her face.

Áfram stelpur

konur vilja töskur, skó og súkkúlaði sagði kokkur nokkur í morgunútvarpinu í dag.

Stílæfing tíu árum síðar

Nú nálgast 10 ára afmæli þess að ég varði doktorsstílinn minn. Þessum 10 árum síðar stendur helst eftir ljóðið eftir Alfreð, Lord Tennyson um Óddyseif, sem var inngangur að stílnum.

I cannot rest from travel: I will drink
Life to lees: all times I have enjoyed
Greatly, have suffered, both with those
That loved me, and alone; on shore, and when
Though scudding drifts the rainy Hyades
Vext the dim sea: I became a name;
For always roaming with hungry heart
Much have I seen and Known; cities of men
And manners, climates, councils, goverments,
Myself not least, but honoured by them all;
And drunk delight of battle with my peers,
Far on ringing plains of windy Troy.

I am a part of all that I have met;
Yet all experience is an arch where through
Gleams that untravelled world, whose margin fades
For ever and forever when I move.

Fimmtugur

Magnús Pálsson.

Sögur margar segja kann,
og sjaldan missir orða.
Sá sem fyrir hittir hann
helst sér ætti að forða.

Magnús vænsta mann ég tel,
og mátulega lyginn
Með Siglufjarðar syni dvel
þar til sól er hniginn.

Því mætan tel ég Manga Pé
þann mikla friðarboða.
Lætur okkur ljúft í té,
lygi til að skoða.

Við aldur bætist aftur ár
er´ann frá sér numinn.
Fimmta tuginn fyllir lár,
en finnur varla muninn.

Hálfmáni í hús er kominn

Nú er Hálfmáni kominn í hús og fyrir dyrum stendur að byrja tamningar með svokallaðri frjálsri aðferð. Fyrsti tími verður síðdegis í dag. Reynir þá á samband sem þarf að myndast milli manns og hests.
Um þetta má yrkja:

Hálfmáni í húsi bíður,
hestur vænn úr Skagafirði.
Undan viti æris svíður,
ógurlega þungri byrði.

Beinn leggur Egils Skallagrímssonar

Ættfræði er ágætt hobbí. Hér sést að 28 kynslóðum eftir Egil Skallgrímsson, varð til Ærir athafnamaður, Skammkell og Fimbulfambi. Þeir eru komnir í beinan legg af Agli sem orti sig út úr melancholiu.

Sérstaklega er bent á viðurnefni nokkur í ættinni i þessum beina legg, eins og digra, korpur (sem ég skil ekki), langur og gamli. Lýsir það atgerfi ættarinnar? Það er nú það?

Þar er líka Hrafn Oddsson, læknir að Eyri við Arnarfjörð, sem giftur var Þuríði Sturludóttur Sighvatssonar. En kvikmyndi og bókin Óvinafagnaður fjallar um föður hennar Sturlu Sighvatsson. Ærir hefur aldrei hafnað átökum, -séu þau kostur umfram frið, enda Sturlungablóð í æðum þeirra bræðra Æris athafnamanns, Skammkels og Fimbulfamba.

Þorbjörg "digra" Ólafsdóttir var barnabarn Egils og dóttir Ólafs pá Höskuldssonar, og því systir Kjartans Ólafssonar sem lesa má um í Laxdælu. Í Fóstbræðrasögu segir að Þorbjörg hafi verið "vitr kona ok strórlynd". Legg til að ættin lesi Eglu, Laxdælu og Fóstbræðrasögu.

Egill Skallagrímsson 910

1. Þorgerður Egilsdóttir 939
2. Þorbjörg "digra" Ólafsdóttir 960
3. Kjartan Ásgeirsson 1000
4. Þorvaldur Kjartansson 1055
5. Ingiríður Þorvaldsdóttir 1110
6. Vigdís Guðlaugsdóttir 1140
7. Oddur Álason 1180 - 1234
8. Hrafn Oddsson 1225 - 1289
9. Jón "korpur" Hrafnsson1255
10. Sveinn "langur" Jónsson1280
11. Jón "langur" Sveinsson 1330 - 1361
12. Finnbogi "gamli" Jónsson 1360 - 1441
13. Þórunn Finnbogadóttir 1410
14. Finnbogi "Maríulausi" Jónsson 1440 - 1514
15. Jón Finnbogason 1470 - 1554
16. Málmfríður Jónsdóttir 1520
17. Guðmundur Illugason 1550 - 1617
18. Jón Guðmundsson 1580 - 1640
19. Halldóra "eldri" Jónsdóttir1625
20. Elín Sigmundsdóttir 1666 - 1717
21. Málfríður Ketilsdóttir 1703 - 1757
22. Símon Þorgeirsson 1746 - 1830
23. Pétur Símonarson 1805 - 1880
24. Sigríður Pétursdóttir 1836 - 1912
25. Halldóra Sigríður Halldórsdóttir 1862 - 1922
26. Katrín Kristín Guðmundsdóttir 1885 - 1967
27. Arngrímur Guðbjörnsson 1920 - 1983
28. Ærir, Skammkell og Fimbulfambi 19**

Ögurstund

Aldrei fyrr ég augum leit
er ást mér tjáðu
á ögurstund,
í fegurð himins framtíð skín,
en sáran finn
í hjarta söknuð.

Eldhúsrústir

Lagði eldhúsið í rúst í gærkveldi, rétt einu sinni enn. Var í vandræðum með kvöldverðinn, því hann verð ég að sjá um. Fór í Nóatún og klóraði mér í kollinum og horfði á steikur og skyndibita en það er ekki á dagskrá. Bara hollustufæða á minni vakt. Fann lifur og ákvað að spreyta mig á henni. Á hverju hausti reyni ég að finna upp nýjan lifrarrétt, þó ég sé alinn upp á vel og gegnusteiktri lifur í brúnni sósu með kartöflumús. Þegar ég fór að búa sjálfstætt kynntist ég nýrri lifrareldamennsku sem var snöggsteiking með eplum og grænmeti sem var hið ágætasta fóður. Síðan hef ég reynt að bæta um betur og koma mínum á óvart með ótrúlegri útsjónarsemi. Á hverju hausti get ég eitt löngum stundum í að spá í þetta og spekúlera, en nú varð þetta til spontant og áreynslulaust.

Í skyndi varð til nýr matseðill:
Lifur í Hoi Sin sósu og wok steiktri grænmetisblöndu.
og svo meira grænmeti bakað í ofni.
Allt borið fram með tælenskum núðluhnykkli.

En svo var að fara heim og reyna að improvisera eitthvað úr hugmyndinni. Byrjaði á að setja grænmetið ofnin, sætar kartöflur, sveppir og rósakálshnúðar með rauðri paprikku ásamt kryddi e. smekk. Bakað í hátt í klukkutíma eða eftir smekk. Þetta var auðvelt og á allra færi, líka mínu.

Svo hófst undirbúningur að Hoi Sin lifrarsteik. Lifrina skar ég í þunna strimla og marineraði í sósunni í ca 45 mín. Grænmetið, verð ég að viðurkenna keypti ég niðursneitt (wokblanda frá náttúru) en má annars sneiða niður það sem til er s.s. gulrætur, hvítkál, papriku, graslauk ofl.

Ég snarphitaði Wok pönnu með smávægis iso4 olíu og steikti í 2 mín við háan hita. Lagði á skál á meðan ég útbjó lifrina í næsta skref. Bundinn í klafa vanans fannst mér ég yrði að velta strimlunum marineruðu í hveiti, en þá hófust vandræði. Hoi sin sósan er nefnilega dálítið klístur og í samblandi við hveiti er þetta afar viðloðandi og í mínum höndum eða réttara sagt í og á mínum höndum kárnaði gamanið því fljótlega hafði hveitið og klístrið komið víða við í eldhúsinu.
Úr varð smá krísuástand sem ég var eiginlega feginn að engin upplifði með mér.

Á meðan þessu stóð hlustaði ég á tónlist af ipod tæki sonarins, en þar inni eru óteljandi fjöldi laga. Hlustaði á nirvana, cat stevens og steig nokkur vel valin spor með raggabjarna en þá slettist hveitiklístrið meir, svo ekki er mælt með því sérstaklega við þessa matargerð. Dásamlegt tæki þessi ipod græja. Ja, það sem tækninni fleygir fram.

En mín biðu meiri átök og ögrandi verkefni í eldamennsku. Nú með hoisins á lifrinni og talsvert hveiti í fötunum byrjaði ég steikja í wokpottinum. Eiginlega var þetta svo heit olía að jaðraði við djúpsteikingu. Steikti stutta stund og fékk stökka lifrarstrimla. Með þessu sauð ég svo tælenskar núðlur en pakkinn kostar aðeins 59 kr í nóatúni. Þær urðuþó í minu eldhúsi, þrátt fyrir skamman eldunartíma að einhverskonar hnykkli sem ekki var á allra færi að greiða í sundur.

Við angurværa tóna catstevenes, byrjaði ég svo að ganga frá og þrífa áður en aðrir heimilismeðlimir laumuðust heimí eldhúsið, sem þeir gerðu á réttum tíma enda nef þeirra ótrúlega vel stillt á ilm sem þaðan berst. Þeir fengu því að reyna lifur í hoisin sósu í fyrsta sinn, -ever. Þau eru svo vel upp alin að þau hrósa alltaf tilraunum mínum í eldhúsinu ef þau þurfa ekki að þrífa eftir mig svo ég reyni að gera það sjálfur. Hvað gerir maður ekki fyrir hrósið.

Women

are like Australia: very distant, largely uninhabitable and with areas of great danger.

MÓla færðar þakkir

Bleikju reykta á borð mitt færðir,
besti Magnús þakka þér,
eins og Jésús okkur nærðir.
Ótal kveðjur sendast hér.

Borðað hef ég blei kju reykta.
á brauði smakkast svaka vel.
Næst mun sjóreið vilja steikta
sækjast eftir, það þér fel.

Ekkert get þó endurgoldið
enda á veiðum erum löt.
Kannski þú viljir hrossaholdið
hangið eða saltað kjöt?

Rjúpan raunarmædda

Þeir skáldlegu tilburðir sem hér hafa verið hafðir í frammi hafa vakið nokkra athygli og eins og hjá þjóðskáldum hefur kveðskapurinn verið öðrum innblástur. Aðrir hafa reynt að öðlast dýpri skilning á tilurð ljóðanna og þýðingu þeirra, sem er auðvitað enginn í mínu tilfelli. En í dag barst mér sending frá sálfræðingi nokkrum (RHA) sem hefur betrum bætt fyrra kvæði mitt. Í útfærslu hans má finna nokkurn trega vegna þess að ekki kemst hann til veiða um næstu helgi. En svona er útfærsla veiðimannsins og eru honum færðar þakkir nokkrar fyrir viðvikið.:


Ein hún sat í hríðarbáli
og heljargreipar kulda,
rjúpan fögur,
raunarmædd,
rjátlar um að nýju.
Hún skríður ein um
skógareiti,
og skelfd
að leita hlýju.

Með hjartans öng
nú hrædd hún situr
en heyrir málið dulda,
sem gnýrinn ber
þá gnauðar í,
gnýpum og
vetrarskugga.
Hver mun fuglinn
fagra hugga.

Það skefur að
og skaflar myndast,
skelfilegt er myrkur.
En tunglið eitt
það talar blítt
og teygir sína anga,
að flæking einum
er ferst í nótt
ef finnst ei
hjartagæska.

Þá rjúpa ein,
um rauða nótt,
reisir sína vængi.
Til tunglsins svífur,
tíminn hverfur,
titrar rödd í frosti.
Hún ropar hátt,
er rýfur kyrrð
rúnarsskot
í hjarta brostið.

The wisdom of Sally

You’ve never understood about bottoms, Jane. Having a bottom is like living with the enemy. Not only do they spend their lives slowly inflating, they flirt with men while we’re looking the other way.

Frá Ólafsfirði

Þessa fínu mynd rakst ég á vefsíðu Arngríms frænda míns. Hér er hann með afa sínum.

Vetur er víst kominn í Ólafsfjörð

Flækingurinn

Yfir haf í hríðarbáli
og heljargreipar kulda
rauðbrystingur
raunarmæddur,
rakst að landi nýju.
Hann skríður einn um
skógarreiti,
og skelfdur
leitar hlýju.

Í hjartans öng
nú hræddur situr
en heyrir málið dulda,
sem gnýrinn ber
þá gnauðar í,
gnípum og
vetrarskugga.
Hver mun fuglinn
fagra hugga.

Það skefur að
og skaflar myndast,
skelfilegt er myrkur.
En tunglið eitt
það talar blítt
og teygir sína anga,
að flæking einum
er ferst í nótt
ef finnst ei
hjartagæska.

Þá rauðbrystingur
um rauðanótt,
reisir sína vængi.
Til tunglsins svífur,
tíminn hverfur,
titrar rödd í frosti.
Hann syngur lag
er síðan lærðu
sálir með
hjarta brostið.

Málsháttur dagsins

Úr ljótum selskap er loflegt að flýja

Afmæliskveðja

Ingólfur Kristjánsson, 8. október 2005.

Kveður hátt í klettum eystra
er kætist sonur elds og ís.
Íslandsstranda stuðla bergsins
stöpull sá er aldrei frýs,
okkur gleður alla vini,
Ingólfur sem eldfjall gýs.

Með söng í hjarta og sálin hreina
sinnir okkur vinum vel.
Hestum ríður, hallir byggir
hagleiks mann ég Ingólf tel.
Þó gardínur í glugga hengi,
gægist út hans vinarþel.

Í eldhúsinu engum líkur,
allar sortir baka kann.
Bökur fyllir, brauðið hnoðar
býsn af matnum étur hann.
Tólin síðan og tægjur pínir
tíma langa í tækjarann.

Upp til fjalla vinur vakir
veður vötn um nótt á heiði
Ilminn finnur angurværan
allur burtu fýkur leiði.
Aftur snýr vor aflakóngur
með ógurlega mikla veiði.

Nú góða veislu gera viljum,
og gleðjumst lengi fram á nótt
Skála munum, skemmtum okkur
skelfilega er nú hljótt.
Kætum Ingólf kæru vinir
í kór við skálum, - núna fljótt.

skál, skál.

Ein Traum

Mir träumte einst ein schöner Traum:
Mich liebte eine blonde Maid;
Es war am grünen Waldesraum,
Es war zur warmen Frühlingszeit:

Die Knospe sprang, der Waldbach Schwoll,
Fern aus dem Dorfe scholl Geläut
Wir waren ganzer Wonne voll,
Versunken ganz in Seligkeit.

Und shöner noch als einst der Traum
Begab es sich in Wirklichkeit
Es war am grünen Waldesraum
Es war zur warmen Frühlingszeit:

Der Waldbach schwoll, die Knospe sprang,
Geläut erscholl vom Dorfe her
Ich hielt dich fest, ich hielt die lang
Und lasse dich nun nimmermehr!

O frühlingsgrüner Waldesraum!
Du lebst in mir durch alle Zeit
Dort ward die Wirklichkeit zum Traum,
Dort ward der Traum zur Wirklichkeit!

(Friedrich von Bodenstedt).

Haugskviða Gunnars

Mælti dögla deilir
dáðum rakkr, sá er háði
bjartr með bestu hjarta
bengrögn, faðir Högna,
heldr kvaðsk hjalmi faldinn
hjörþilju sjá vilja
vættidraugr - en vægja
val-Freyjustafr, deyja
val-Freyjustafr, deyja

Úr Brennu-Njálssögu

Handa Ragnheiði Maríu

sem fékk grautarmartröð.

Ef að litla dömu dreymir
drauga, tröll og grauta,
þulur margar mamma geymir
er má í hljóði tauta.

Í faðminn breiða barnið skríður,
brátt þá sefast grátur,
síðan heyrist söngur blíður
er svæfir litlar hnátur.

Einangrunarrof

Vinur minn og frændi hefur ljóstrað því upp að hann hafi rofið einangrun sína. Honum var því sent eftirfarandi hugboð, sem hér er haldið til haga.

Halur á svellum hálum
hrífst nú af dægurmálum
er hörmungum frá
hannesar há
heyrði í gufuskálum

um þetta hef ég ekkert frekar að segja.

Stefnuljós

Við næsta
hringtorg
liggur leiðin
í ljósheima

Spakur Jeff

The Wisdom of Jeff:
"Oh, wouldn’t that be great... being a lesbian. All the advantages of being a man, but with less embarrassing genitals."

Spaks manns orð

Konum fellur vel við þegjandalega menn. Þær halda að þeir séu að hlusta á þær. (Marcel Achard).

Vitar III

Að strönd þú hraktist
og stefndir að hömrum,
í bjarginu bergmál,
þar sem bíða þín forlög.

Hamrarnir opnast
og hrynur úr bergi,
Skriðurnar falla
það skellur í grjóti.
Eldurinn kviknar
úr iðrum hann þeytist.

Himnarnir hljóma,
þú lendingu nærð,
en bátinn þinn brýtur
báran við klett.

Við lendur þess fjarska
með vitanum bjarta
er færði þér sjórinn,
þín bíður í vari
og bylgjuna kyssir
nýtt skip undir seglum.

Í tunglskini nætur
það titrar hvert borð
er ýfist upp veður,
ólgar þá brimið
og upp lyftist bylgjan,
þú berst út í geiminn
og siglir með stjörnum.

Pikkupplínur fyrir nörda

Var á Players á föstudagskvöldið! Lærði þar pick-up línur fyrir nörda:

1. "Hvenær heldurðu að quantum computing komi til með að tengja okkur saman"

eða

2. "Ég vissi ekki að við næðum svona vel saman í strengjafræðinni "!

Þótti rétt að koma þessu á framfæri við nördana og næstum nördana sem ég þekki.

Galsi

Afkvæmi Galsa eru í meðallagi stór, höfuðið er fulllangt en skarpt og eyru fínleg. Hálsinn er grannur og klipinn í kverk. Bakið er vöðvað og lendin jöfn en nokkuð grunn. Þau eru létt á bolinn en fremur afturrýr. Fætur eru grannir og sinastæði lítið en hófar þokkalegir. Þau eru óprúð á fax og tagl. Töltið er hreint og rúmt en lyftingarlítið. Brokkið er rúmt og skeiðið frábært. Þau eru viljug og fara vel í reið. Galsi gefur fjölhæf og rúm ganghross, hann hlýtur 1. verðlaun fyrir afkvæmi og þriðja sætið.

Svona hljómið kynbótadómur/afkvæmadómur fyrir Galsa þegar hann fékk heiðursverðlaun fyrir afkvæmi. Greifi er Galsasonur og Hálfmáni undan Marvin frá Hafsteinsstöðum sem er líka afkvæmi Galsa.

Vesalingarnir

Kvæntur maður ætti alltaf að gleyma öllum sínum skyssum. Það er ástæðulaust að tveir séu að leggja sömu hlutina á minni (Duane Dewel).

Spaks manns orð

Kona þekkir andlit mannsins sem hún elskar eins og sjómaður hafið. (Honoré de Balzac 1799-1850).

Borgardagur

Í dag er sunnudagur. Í gær var réttardagur. Í nótt átti ég langt trúnaðarsamtal við vin minn, sem hringdi klukkan eitt. Ætlaði að heilsa upp á mig á réttarballi. Hann hafði greinilega gert guðaveigum skil ekki síður en ég. Honum létti er hann vissi að við vorum aftur komin suður. Ég útskýrði það í þúsund orðum. Nú sá hann möguleika á að koma með okkur síðar, þegar húsið er búinn sagði hann. Koma með okkur að ná í hrossin sem við eigum í Skagafirði. Ég lýsti viðburðum og mönnum og hrossum. Við ræddum mest um hrossin. Við ræddum um hvað er hestamennska, en ég man ekki allt sem við ræddum. En mikið þótti mér væntu um að heyra í honum svona seint um nótt slegnum vendi guðanna.

Í dag er borgardagur hugsa ég svo þegar ég dregst fram úr undir hádegi. Úti er bjart en svalt og norðan átt. Gott að vera kominn heim. Alltaf að taka réttar ákvarðanir. Drengirnir bjóða upp á bröns. Síðan hringi ég norður í Brekku til að láta vita af okkur og ganga frá því að Hálfmáni skuli ekki sóttur. Spyr almennra tíðinda og af veðri. Það heldur versnandi og færð að spillast meir. Húsfreyju hefur borist tilboð í Greifa, hann fari til Svíþjóðar. Það finnst mér óráð og kaupi án umhugsunar. Er ég orðin galinn? Semjum um verð. Eins og þekkt af afspurn er húsfreyjan harðdræg í samningum en á milli okkar ríkir ágæt samkomulag og bæði skilja sátt. Nú á ég Greifa Galsason. Móálóttan með ágætan og kunnulegan augnsvip. Kíki á ættir í Feng. Sé þá að Galsi er afi Hálfmána. Ja, þetta er tilviljun hugsa ég. Góð tilviljun. Ég er á réttum ættaslóðum vonandi. Á þá tvo út af Ófeigi frá Flugumýri. Það er dálaglegt. Næst þarf ég að bæta við hrossum af Kirkjubæjarkyni, sem er hin ættin hans Hófs míns. Hef einn í sigti austan fjallst en hann er alltof dýr um þessar mundir. Athuga síðar.

Það er sko klár í lagi, hugsa ég þegar ég renni inn í miðbæ Reykjavíkur. Geng að Kaffibrennslunni, það er minn staður einhvernveginn heldur betri en Cafe París. Þangað líka gott að koma. Panta kakó, vatn og pönnuköku. Horfi á mannlífið liðast um strætin. Fæ kakó en vatnið vantar, en svo finn ég að kakóið er svo þunnt að ég hef fengið þetta allt í einu íláti. Hmm. Hugsa margt en segi fátt, ekkert raskar ró hestamanns í borgarferð. Geng síðan að Eymundsson og skoða bækur. Gott að ráfa innan um bækur á sunnudegi. Slaka á. Skoða ýmislegt. Fletti sýnisbókum. Kemst i kaupham. Má ekki við því, en sé bók eftir félaga Finn Torfa Hjörleifsson, sem ég var næstum búinn að stofna græningjaflokk með hér fyrir aldarfjórðungi og ýmsum fleirum sem létu glepjast í framboð fyrir aðra stjórnmálaflokka. Eftir sátum við sem minnstan metnað höfðum til beinnar pólitiskrar þátttöku. Og þar með lauk mínu polistíska lífi. Síðar settist Finnur á skólabekk og gerðist héraðsdómari enda með ágæta réttlætiskennd og margfróðurog lífsreyndur. Hann er líka skáld. Gott skáld sem ég met mikils. Hann gaf mér að lokinni doktorritgerð minni ljóðabók. Í hana ritað hann þau ágætu orð. "Reynist nú þjóðin þér eins og þú hefur henni". Þetta þótti mér vænt um. En í dag sá sé nýju bókina hans og hana keypti ég og geymi mér nærri. En ég keypti líka Svartar fjaðrir eftir Davíð Stefánsson. Nú á ég ljóð til að lesa á kvöldin og andvöku nóttum.

Kvöld. Það dimmir hratt og við förum í Salinn. Þar að heyra vin minn og æskufélaga Örn flytja verk sem hann og Finnur Bjarnason tenór, fluttu nýlega á tónlistarhátið í Englandi. Fyrir tveim árum hlutu þeir íslensku tónlistarverðlaunin fyrir disk með sönglögum Jóns Leifs. Örn hefur kennt mér að meta Jón, hvort sem eru píanóverk, sönglög eða stærri tónverk. Nú sungu þeir félagar verk eftir Michael Tippett, Grieg sem snerti rómantíska strengi. Svo kom Jón Leifs m.a. við ljóð Jóhanns Jónssonar, Mánin líður.

Mánin líður.
Dauðinn ríður.
Skuggar gráir hljótt um hjarnið sveima.
Gaman er um gæfu horfna að dreyma.
Mánin líður.

Mér var hugsað til Hálfmána. Á ég að kalla hann Hrímni. Síðan komu rússneskir söngvar eftir Tsjaíkovskíj. Tónleikum lauk með lagi hans Mansöngur Don Juans við ljóð eftir Tolstoj. Í þýðingu Reynis Axelssonar er það svona:

Mansöngur Don Juans.

Gylltar brúnir Alpujarra-fjalla
eru að hverfa í rökkrinu,
komdu út, ástin mín,
þegar hljómur gítarsins kallar!

Á alla sem segja að einhver önnur
hér jafnist á við þig,
á þá alla skora ég, brennandi af ást,
í banvænan bardaga!

Af tunglsljósi
lýsir himinninn;
ó, komdu Nicetta,
fljótt út á svalirnar!

Allt frá Sevilla til Granada
í þöglu næturhúminu
hljóma mansöngvar,
hljómar sverðaglamur.

Miklu blóði, mörgum söngvum
er úthellt fyrir töfrandi konur,
en þeirri sem er fegurst þeirra alla
gef ég allt, söngva mína og blóð mitt!

Af tunglsljósi
lýsir himinninn;
ó, komdu Nicetta,
fljótt út á svalirnar!


Þarf ég að segja eitthvað meira um borgardag í september.

Réttardagur

Í hríðarmuggu
Laugardagsmorgun, réttardagur. Klukkan sex að morgni. Hef aðeins sofið i fimm tíma. Nú er komið að því að ég komist í stóðréttir í fyrsta sinn. Glaður í sinni ýti ég mér á fætur og gleymi því hversu lítill morgun maður ég er. Við erum komin í bílinn og lögð af stað áður en klukkan slær sjö og útvarp Reykjavíkur bíður góðan daginn eins og það gerð amk einu sinni. Dagrenning. Himininn er heiður en viðsjárvert veður á heiðum.Ferð gengur að óskum upp Borgarfjörðinn og fyrsta heiðarbrekkan blasir við. Heiðin er hvít og föl á vegi sem eykst þegar ofar dregur. Tröllaborgin veður í skýjum. Skýjabakkar Norðanlands fara vaxandi og í Hrútafirði snjóar örlítið. Í Víðidal er mugga og þyngri færð. Þar verður fyrsta slysið. Reyndar banaslys og ég ábyrgur. Keyri í átt að Víðigerði þegar upp flýgur í hríðarmuggunni stór hópur rjúpna. Ég hægi á mér en slysinu verðu ekki forðað. Lá við fjöldamorði. Keyrði á eina rúpu. Reyndar í annað sinn í haust. Stoppa og í kantinum flögrar vönkuð, vængbrotin rjúpa. Hefur sig til flugs en fatast fljótt og reynir að stinga sér í skaflinn. Hríðinni slotar, -muggan sest. Allt er hljótt. Hún horfið biðjandi augum. En hvers er hún að biðja. Að mér sest kuldi og nístir að hjarta. Hvað er fugl sem ekki getur flogið. Snör handtök og snúningur og lífið fjarar út. Er ég böðull eða berst ég við frumeðli mannkyns. Tvíeðli, -því ég er nokkuð stoltur af veiðinni og hetjulega gantast ég með að það hefði verið mistök, já jafnvel synd að hafa hægt á mér. Ég hefði kannksi getað bjargað jólasteikinni. Ég tek þennan pól í hæðinni. Ég er veiðimaður. Ég er frummaður. Ég hef mína bráð. Ég er ekki metrosexual. Ég er ubersexual.Þegar norður í Langadal er komið gerist það sama. Rúpnahópur flýgur fyrir bílinn. Ég gef í. En næ ekki neinni rjúpu. Þvílík veiðiferð hrópa ég upp.


Hrímar
Kom norður í Hjaltadal og horfði heim að Hólum af réttarveggnum. Stóðið lestar sig niður hálsinn í snjónum. Fimm hundruð hestar, tugir folda etv hundruð og margir margri knapar. Þetta er tignarlegt. Stóðið lestar sig vel. En er viðsjárvert veður. Snjókoma, éljagangur. Hvað er ég að gera á réttarvegg? Hví er ég ekki smöluninni. Næst. Já næst. Það verður alltaf næst. Aldrei er neitt búið og ekkert er ómögulegt. Næst kem ég með hesta og ríð með fjallskilastjóra í fararbroddi niður í Hjaltadal. Fjallskilastjórinn er Bjarni í Brekku. Honum og hans góðu konu hef ég kynnst í gegnum þá ágætu hesta sem hann hefur ræktað og eru nú í minni eigu. Hófur og Glói. Svo bíð ég spenntur eftir að sjá þriðji, Hálfmáni komi af fjalli í stóðinu. Hann er nú að byrja sinn fjórða vetur. Hann heitir svo því á hans fagra enni er einkennileg stjarna sem líkist fremur hálfmána eða sigð og hamri. Kannski ætti hann að heita Hrímnir hugsa ég. Hann er glófextur og í dag er hrímar í faxi. Á milli élja sést til Hólastaðar. Stóðið nálgast og kemur í hólfið við hliðina á réttini. Húsfreyju á Brekku er létt allt hennar fólk hefur skilað sér af heiðinni.


Í hólfinu
Við göngum um hólfið. Hnýt um þúfur í ákafa. Skoða gripina. Spakmæli í huga mér. Spyr hvort menn hafi séð fegursta folann. Finn Mána. Prúður er hann. Faxið skipt í miðju á enni og stjarnan sérkennilega blasir við. Hinn frjálsi klár lætur ekki ná sér. Hörfar og í augum hans býr frelsið og fjöllin. Hann er reistur. Stoltur. Hver verða mín örlög. Á fjöllum á ég heima. Komdu ekki nær. Við horfum og hörfum.


Frelsi
Hamagangur. Almenningurinn fullur og menn kljást. Hinn stolti fákur lætur í minni pokann. Hann er fangaður og frelsi sviptur.


Stóðréttin
Fákurinn okkar fagri var dreginn í dilk Brekkubænda með sínu stóði. Gufustrókur stígur upp af réttinni og blandast mjúkri hríðinni. Ég hafði ætlað að draga minn hest en allt gerðist svo fljótt. Í hendingu einni saman. Lagði eiginlega ekki inn í almenningin þar sem menn beindu prikum að hrossum. Stóðið rauk um og keyrði menn um koll er þeir héldu ekki hópinn. Hér þar æfð og lærð handtök. Svo var líka svo mikil drulla á jörðinni. Eitt svað. Ég hefð orðið skítugur. En við því var ég búinn því í bílnum var 66gráðu græni sjógallinn minn. Best að láta þetta fagaðilum þetta eftir sagði ég og bauð félögum mínum upp á Otard vsop í tilefni dagsins. Minn fyrsti hestur í Laufskálum. Kominn af afrétt. Glæstur og geislandi fagur. Afmeyja pelann í tilefni dagsins. Á því er haft orð eða höfð orð. Ekki allt til að hafa eftir. Ég er hestamaður. Skagfirskar ballöður í bakgrunni og snjódrífan villir sýn.


Hringur
Nú hefst spákaupmennskan. Göngum hring eftir hring um stóðréttina. Reynum að leggjast á réttarveggin og verða gáfuleg í framan. Alltaf endar þetta eins. Gengin er sami hringurinn og alltaf er stoppað á sama stað. Horft á sama hrossið. En það er ekki fallt. Það er mitt. Ýmsu er fleygt. "Nei, nei. Þú kemur með tilboð og ég segi þér hvort það er ásættanlegt". Þetta er gæðinsefni. Sjáðu fótaburðinn. Horfðu á kjúkurnar. Sjáðu hvernig hann lyftir og hvernig kjúkurnar sveigjast, hvíslar Rikki danski að mér. Fáir hafa jafn glöggt auga og hann. Óli held ég líka. Enda hann minn aðalráðgjafi hingað til í hrossakaupum. Af þessum mönnum þarf ég að læra hugsa ég og drekk í mig spekina af vörum þeirra. Skyldi vera hægt að taka diploma í þessu. Nei það er örugglega ekki hægt. Ekki einu sinni á Hólum, því gamala fræðasetri. Glöggt auga lærist ekki eða hvað. En af reynslu má læra.Fer að kanna hvað Brekkubóndinn býður í sínu hólfi. Enda er ég íhaldsamur. Þar er leirljós gæðingur með góða eiginleika. En að eiga ljósa hesta er erfitt þó fátt sé fegurra á góðum degi en ríða á hvítum hesti. Hann er líka kubbslegur. Afskrifa hann að sinni. En fyrir aðra gæti hann verið draumahrossið. Hef auga á öðrum móálóttum, Greifa Galsasyni Ófeigsafkvæmi af Flugumýri. Hann er vonarpeningur og með lítinn vilja enn sem komið er. Ég sá hann sumar og hann kom til mín þá og aftur í dilknum kom hann. Hann hefur augun hugsa ég. Ég horfi á augu. Ég vel hesta eftir augnsvip. Það hlýtur að teljast til tíðinda hugsa ég. Þarna er jarpur, Tenór segir brekkubóndinn. Hann er undan hryssu sem var móðursystir Glóa þíns. Hann er þægur og lofar góðu. Fjögurra vetra ótaminn. Sonur Safírs frá Viðvík. Skoðaðu hann. Hann er kjörgripur hugsa ég. Hvað ætla ég að kaupa marga hesta? Ég horfi til himins. Í dag viðrar ekki til hrossakaupa.


Heim
Réttum líkur. Okkur er boðið í opið hús að Ásgeirsbrekku um kvöldið. Nógur matur á borðum segir húsfreyja enda með marga á sínum snærum í smöluninni. Þið ríðið með okkur næsta haust. Komið fyrr og farið fram í afrétt og sækið hestana í hólfið. Við ljómum. Veðrið lægir og uppstytta þegar hver rekur sitt stóð heim að bæ. Við fylgjumst með Brekkubændum sækja sitt stóð og keyrum samhliða því á veginum. Horfum á Mána og Greifa og alla hina. Þekki ekki Tenór úr hópnum. Svo skiljast leiðir. Við höldum nær byggð. Veður rýkur upp aftur. Hvað er til ráða. Bíða til kvölds og drekka bikarinn til fulls. Því er frestað og farið suður í hríðarmuggu. Skagafjörður kvaddur. Gerðar ráðstafanir með Hálfmána. Komið heim um kvöld reynslunni ríkari og glaðari. Næst komum við fyrr og ríðum fram á heiði.

Þræðir

Hví er sterkasta aflið ástin,
er örgranna þræði spinnur
og hjarta þitt blæðandi vinnur.
Þú finnur þar strauminn sterka,
þú stendur svo máttvana ein
er sálin í örvænting espar,
allt heimsins bannfærða mein.

ort undir áhrifum Otard vsop með bilaða tölvu, þegar ég ætti frekar að vera að gilja heimasætur sem draga af manni vosklæðin að loknum réttardegi í hríðarmuggu.

Vitar-II

Í fjarska logar viti og speglar
geisla sinn í haffletinum.
Aldan brotnar
í fjarska,
- stillist veður.
Sætur saltkeimur á vörum,
að baki stormur.
Bátur veltur í óróa
öldubrotsins
og berst að strönd.
Strönd ókunnra lenda.

Galdra-Loftur

Nú þegar fyrir dyrum er að fara norður í Hjaltadal í stóðhestarétt má rifja upp atburði að Hólum.

Upphaf fyrsta þáttar.
Hólar í Hjaltadal. Stofa ráðsmannsins. Rökkur. Tveir gluggar. Túnið sem hallar niður að ánni, og hálsar fyrir handan sjást óglöggt í gegnum gluggana. Milli glugganna, stendur fornt skatthol. Lokrekkja í horninu hægra megin. Borð og bekkir og stólar. Ljósastjakar, strokkkerti. Mikil og vönduð dragkista upp við þilið hægra megin. Bókahilla. Hægra megin dyr frá göngunum. Minni dyr á miðju þili vinstramegin. Sunnudagskvöld. Sex ölmusumenn, sumir sitja, sumir á rjátli.

Fyrsti ölmusumaður (segir frá): Ég bið þig ekki um vísdóm því af honum hef ég nóg sjálfur, en nú bið ég þig um miskunn þína.
Annar ölmusumaður: Voru það seinustu orð hans?
Fyrsti ölmusumaður: Já, það voru seinustu orðin hans.
Annar ölmusumaður: Við vorum aðkomumenn á sama bæ þegar ég sá hann í fyrsta skipti. Hann sat á rúmstokk, með pokann sinn á bakinu.
Landshorna-flakkarinn: Hvaða maður var það? Ég er ókunnugur í þessum landsfjórðungi.
Landshorna-flakkarinn (hlær): Hann hefði verið gaman að sjá.
Þriðji ölmusumaður: Það var aumingi. Ef hann bar ekki poka á bakinu hélt hann að hann myndi steypast á höfuðið af því að það væri svo þungt af vísdómi.

Vitar

Í ólgandi hafinu er bátur minn á reki.
Ég hef tapað áttum og feikist undan vindsveipum,
í óvæntum stormum sem sunnan golan blés.
Stormurinn á eftir logninu.
Rísandi öldur allt í kring og ef þær brotna,
brotnar bátur minn. Í beitivindi ég leita að lygnu.
Engin landsýn og ekkert var til að hörfa í.
Hvar brennið þið vitar, er vísið mér veginn.

Dr. House

þegar læknar veikjast af flensu kvarta þeir og kveina. Þannig sagði einn prófessor í geðlækningum við okkur studiosi medicinae fyrir margt löngu að hans secundary gain í flensum væri að fá að liggja heima auka dag og láta stjana við sig. Þetta reyni ég alltaf og nú er ég komin með mína haustflensu, -reyndar ekki farinn að tárfella eins mikið og venjulega. En frá þessum veikindum greini ég skilmerkilega þeim sem vilja hlusta eða komast ekki hjá því að hlusta. Þannig býr undir von um secundary gain af mínum veikindum. Þannig hafa mér borist ótal margar kveðjur og óskir um bata eins og sagt er í pólitíkinni. M.a. frá pasíentum, en ég stunda heimilislækingar on-the-side og hef opna klinik á kvöldin heima hjá mér fyrir gesti og gangandi og þangað leita mínir tryggu sjúklingar eða þeir sem ekki hafa aldur til að mótmæla og koma í fylgd foreldra. Það er nú reyndar stærsti hópurinn, hinn fer minnkandi.

Ég nota helst gamaldags húsráð og ætti eiginlega að kallast græðir fremur en læknir. Þannig var ein vinkona mín á þriðja ári hjá mér um daginn og þurfti ráð vegna kvefs og nefstíflu. Ráðlögð var hafgola og sjávarúði upp í nefið og etv hitalæknandi og svo tyggjó. Þetta er óbrigðult ráð til að vinna traust sjúklinga á þessum aldri. Þ.e.a.s. tyggjóið. Þeir koma gjarnan aftur. Svo fylgist ég með framgangi sjúkdómsins í tölvupósti og líkist þannig Dr. House í sjónvarpinu sem helst vill ekki sjá sjúklinga en lækna þá frekast úr fjarlægð. Ég er svolítið líkur honum í öllu viðmóti (má sjá á fimmtudögum á skjá einum um kl 22). Og eins og hann sem gengur um með verkjatöflur og bryður fyrir framan sjúklinga og rekur raunir sínar þá geri ég það lika, þ.e. rek raunir mínar. Pilluátið er meira, svona ja prívat í mínu tilfelli.

Mér barst svo þetta skeyti frá vinkonu minni á þriðja ári og mömmu hennar í dag og þar sem óljóst er hvor er pasíentin og hvor læknirinn í þessu tilfelli, læt ég þetta flakka þó eflaust verði ég lögsóttur um brot á pasíent-doktor trúnaði:

"læknir lækna sjálfan þig, er eina heilræðið sem ég get gefið á þessu stigi enda alltaf ráðagóð var að enda við að klippa tyggjó úr hári með kjötskærum. litli sjúklingurinn mjög ánægð með að fá tyggjó og súkkulaði í morgunmat og fá að horfa ómælt á stubbana, ja svona ætti að vera hvern einast dag, hugsar hún og skilur ekki annað farðu vel með þig".

þetta er dæmi um vel heppnaða lækningu og ánægðan pasíent.

Laufskálar

Nú nálgast stóra stundin. Laufskálarétt um helgina. Víkingasveitin í viðbragðstöðu. Hálfmáni, minn glófexti skagfirski ungfoli kemur af fjalli og ég þarf að sækja hann. Í næstu vika byrjar svo tamning með frjálsri aðferð a.m. Monty Roberts. Hef diploma í því, en litla praktiska þjálfun. Þetta verður spennandi.

Age of Aquarius

When the moon is in the Seventh House
And Jupiter aligns with Mars
Then peace will guide the planets
And love will steer the stars

This is the dawning of the Age of Aquarius

More wisdom of Jane

I really thought I’d gone to his house, you know, to heal our spiritual divide. But it turns out I was just gagging for a shag. Those two are so similar.

Good morning sunshine

Var heldur daufur í dumbungnum í morgun. Er að kvefast af haustflensu. Snjór í fjallshlíðum. Þá datt í kollinn á mér lag úr Hárinu sem ég hélt að væri reyndar alltaf good morning sunshine en var náttúruleg ekki rétt. Læt það samt fylgja í tilefni veðrabrigða dagsins, enda sérlega hrifinn af viðlaginu.

Good Morning Starshine
The earth says "hello"
You twinkle above us
We twinkle below.

Good Morning Starshine
You lead us along
My love and me as we sing
Our early morning singin' song

Gliddy glub gloopy; Nibby nabby noopy
La la la lo lo...
Sabba sibby sabba; Nooby abba nabba
Le le lo lo...
Tooby ooby walla; Nooby abba nabba
Early morning singin' song.

Good Morning Starshine
The earth says "hello"
You twinkle above us
We twinkle below.
----

The wisdom of Jane

We just stood there looking at each other. There was so much electricity, you could have executed ten fat murderers!

Hvar ertu Kata?

við sem stundum blogg höfum saknað Kötu, sem ekkert hefur sést á ritvellinum frá því í byrjun ágúst sl. Reyndar áttum við ágæta kvöldstund hjá sameigilegum vini, Reyðfirðingi nokkrum sem bar fram reið/reyð hina bestu úr Mjóavatni á Auðkúlu norðan, ásamt ómældu magni af chardonnay eins og hans er von og vísa. Síðan hefur ekkert til Kötu spurst.

Um Ameríku ekki ég rata
á götuhornum höndunum pata
en fæstir þar vilja
frónbúann skilja
er spyrjum við, hvar ertu nú Kata?

Væntum fregna af þér og fjölskyldu í Rochester eða Reykjavík.

Hestheimar

Surprise!!!
Datt einhverjum í hug að ég gæti látið líða langt á milli þess að ég skrifa um hesta. Fór í dag í leiðangur í Hestheima. Þar var uppboð eða sala á hestum. Sá þar einn, tvo, þrjá eða jafnvel fjóra sem ég gæti fallið fyrir. Einn af Kirkjubæjar- og Hindisvíkurkyni. Mín uppáhalds erfðafræðingsblanda. Faðir frá Kirkjubæ og móðir af Hindisvíkurkyninu (vonandi því gamla). Rauðtvístjörnóttur og hét Tvistur. Sá í hendi mér að hann var hestur sem mig vantar í stóðið mitt sívaxandi. Rólegur, viljugur, yfirvegaður með allan gang og mjúkur. Held ég sé að fá tilfinningu fyrir því hvað er góður hestur sem passar mér og kannski mínum líka. Nú er vandi úr að ráða. Kominn á aðra flösku úr vínkassanum mínum, Beronia, sem ég mælti með fyrir viku og drakk tvær flöskur af líka þá. Best að drekkja sorgum sínum..... eða gleðjast yfir því óvænta sem lífið gefur..........

Í fínu formi eða hjartablokki

Keypti blóðþrýstingsmæli í dag. Einn sjálfvirkan með batteríum. Mældi sjálfan mig enda alveg viss um að þrýstingurinn sé alltof hár þessa daganna og hina líka. En viti menn. Eitthvað er að virka eða annað í skralli. Kannski ístruátakið ÍÁ2005. Bþ 135/78. Púls 50 og við endurteknar mælingar 45 slög/mín. Er ég í formi eða hjartablokki af 1. 2. eða 3. gráðu? Eitthvað er að skila sér í puðinu. Þyngdin. Ja... hún er þrautinni þyngri. Enn er ég samt svolítið góðhjartaður. Það er gott að vita.....

Þráhyggja

er skrítið orð. Skyldi það þýða að maður hugsar bara um það sem maður þráir eða eru hugsanirnar þrálátar af því maður þráir þær, það eða hitt. Hér þarf hygginn maður að svara.

Le Grand Corbert

Fann minn Harry. Verð að gera játningu. Hef aldrei sé mynd með dirtyHarry. En sá aðra um Harry nokkurn Sandborn. Varð heillaður og skemmti mér vel. Hann er male showenist pig sem turns soft, þegar hann kynnist réttu konunni. Hér koma nokkrar fleygar setningar, allar um konur....

I just want to travel light.

I have actually never seen a naked woman that age.

You are at the top of the keep.

I have never lied to you. I have always told you some versionof the truth.

Love hurts but I´ve never personally experiensed it.

So I am nuts.

Old, old, old, old, old old, - Harry.

You are a woman to love.

The life I lived before I met you, I knew how to do.

og rúsinan í pylsuendanum.

Its show time.

(ps Le Grand Corbert er veitingastaður í París)

Skáldskaparmál

svo reyndist sem mig grunaði að ég væri klikkaður en ekki klukkaður. Fékk ádrepu fyrir útfærslur á innsta eðli sjálfsmyndarinnar sem birtist berskjölduð í skáldlegum spuna.

Ættlægir hrekkjusvínahrekkir

En svo var ég að uppgötva nýtt erfðafræðilegt afbrigði í mannlegri hegðun sem eru ættlægir hrekkir. Held að ég sé leikstopi ættlægra hrekkjusvínahrekkja. Hef fundið bæði móður og dóttur sem ég held að báðar séu hrekkjusvín. Þarfnast nánari rannsókna við.

Hverjum klukkan glymur

En ég er ekki neinn liðleskja í leik. Því skal haldið áfram og reynt að standa sig í klukkuleiknum. Því ég held að þetta sé eins og í keðjubréfunum að ef maður rífur keðjuna dembast yfir sjö hörmungar á sjö sinnum sjö árum. Ekki viljum við það. Þó er vandi á höndum því í societas invisibilies eru takmörk fyrir því hversu nákvæmar upplýsingar er hægt að gefa án sérstaks leyfis háæruverðugs leyndaryfirráðs.

1. Ég er skrýtinn skratti. Ég fæ stundum flugu í höfuðið, bæði í bókstaflegri merkingu og óeiginlegri. Reyndi einu sinni að gerast fluguveiðimaður og krækti í vinstri augabrúnina á mér. Var vakthafandi læknir og varð að gera að því sjálfur. Fáum sögum fer af öðrum aflabrögðum. Svo fæ ég líka aðrar flugur í höfuðið, mis gáfaðar flugur verð ég að segja. Þrátt fyrir að reyna að vera svona yfirveguð týpa þá á ég til að álpast eftir þessum hugdettum og oft eru þær bara alls ekki svo slæmar. Ræði ekki um hinar.

2. Ég var alltaf einrænn og þögull. Þar til ég uppgötvaði hvað það var hjálplegt að standa úti í garði og blóta. Með því mátti fá útrás fyrri hlýðnina inni. Þá var ég innan við fimm ára aldur. Móðir mín á víst að hafa tekið andköf og þrætti alltaf fyrir að það hefði verð ég. Enn á ég til að verða einrænn og þögull og gleyma mér langt í burtu. Fer næstum því sálförum.

3. Ég á enn til að vera svolítið þrjóskur þegar ég gríp eitthvað í mig, er þó ekki eins stífur og ósveigjanlegur og var sem ungur maður. Held að það sé þroskamerki að hafa náð að hemja þann fjanda. En svo eimir af þrjóskunni eins og að halda að ég gæti lært að ríða hest. Það var ágæt tamning fyrir mig. Þar varð ég, nefnilega þessi tilfinningabældi karlmaður, að kynnast kvíða, hræðslu, spennu, tapi, sársauka, sigrum og gleði. Ég var nefnilega alveg ótrúlega hræddur við þessi stóru dýr. Og það var bara þrjóskan sem hélt mér gangandi, þrátt fyrir margar magalendingar á harðri urð, að gefast ekki upp. Þrjóska til þess að kynnast þessum tilfinningum og greina þær í sundur og svo að njóta þess að yfirvinna þær. Nú ríð ég út með vindin hárinu, nei ég meina skegginu (því hjálm verð ég að hafa þegar spennufíknin nær yfirhöndinni). Engin hindrun er svo stór að ekki megi komast yfir hana. Það er líka gott að láta hugann líða á hestbaki (sbr 2.) .

4. Ég er latur við að klóra öðrum á bakinu. Það hefur oft komið mér um koll.

5. Veit ekki enn hvort ég er betri bakari eða skáld. En ég læri allavega eitthvað nýtt á meðan ég prófa....

Klikkaður

Í dag barst mér skeyti um að ég væri klukkaður, hélt reyndar að átt væri við að ég væri klikkaður. Það væri nærri lagi og sjaldan lýgur almannarómur. En þetta er leikur á netinu. Mitt unga hjarta tekur náttúrulega þátt í því, enda barn í anda þó annað megi á grönum sjá.

En leikurinn gengur út á að þeir sem eru klukkaðir (ítreka : ekki klikkaðir) eiga að gefa upp fimm staðreyndir (sannar eða etv íkjur) um sjálfan sig og svo klukka áfram. En aðeins er hægt að klukka þá sem eiga bloggsíður, held ég.

Um mig má segja, sbr hið fyrrkveðna:

1. Ég yrki mín kvæði, í alheimisins tómi.... (úti að aka)
2. Í höfðinu grufla svo á heilanum sjóði.... (allur í rugli)
3. Á þrumurnar hrópa, - ó gefðu mér guð.... (frústreraður)
4. Á himninum stjörnurnar starir.... (draumóramaður)
5. Að flytja ljóð um langan veg og lygi berja saman....(óraunsær)

Ég klukka á Hal Húfubólguson, Huxy, Guðnýju hugrenndu og Kötu í Rochester og svo líka Fingurbjörgu og líka Björku brauðlausu sem bakar brauð til hryðjuverka (hún má klukka á mína síðu).

Klukk, klukk eða klikk, klikk......

Bleikja

Dagbókarbrot:
Vissi af manni nokkrum sem árlega setur met í veiði í Vatnsdalsá. Nú veiddi hann 59 fiska. Honum var því send þessi vísa.

Úr Vatnsdalsá með veiði góða
vanur maður skilar sér.
Hvenær má ég silung sjóða,
sérðu af einum handa mér?

Hann svaraði um síðir:

Ég mun þér færa Ærir* fisk,
sem fékk ég norður í Húnaþing.
Má bjóða þér að bera á disk
bleikju, lax eða sjóbirting?

Kkv/MÓLa
*Innskot Æris í stað þess nafn sem hann er stundum nefndur en gegnir ekki lengur nema á opinberum vettvangi, sem hann almennt þó forðast.

Sendi svar í dag:
Bleikju get ei beðið lengur
bauðst sá góði fiskur?
Tafðist nokkuð eða týndist fengur?
tómur er enn minn diskur.

Eldur

Happlaus við þjóhnappa loddi

Níðvísur og háð má finna í kveðskap langt aftur. Víst er að það getur verið beitt. Stundum undir rós og stundum beint. Ég hef verið að rifja upp kynni mín af dróttkvæðum og loks farinn að skilja þau, en í skóla þótti mér þetta erfitt og leiðinlegt. Svo rekst maður á skemmtilega níðvísu í dróttkvæðum hætti. Hér er ein.

Sendir mann af Sandi
sundhreins frá bör fleina
hræddur, svo að hjartað loddi
happlaust við þjóhnappa.
Framar kváðu þar flúra
fleyvangs Njörun ganga,
sókn var hörð ég heyrði
hreinláta Þorsteini.

Fyrst er frá því að greina að í bragarhættinum er ekki rímað á milli lína heldur innan hverar línu.
Sbr.
Sendir.... sandi
sundhreins.... fleina
hræddur....... loddi
osfr.

Í hverri línu eru þrjár braghendingar t.d.
fleyvangs// Njörun // ganga

En sagan sem hér er greint frá gerðist á umbrotatímum árið 1218. Segir frá aðför að Eyjólfi Kárssyni. Hann var frá Breiðabólstað í Vatnsdal og fékk Herdísi Hrafnsdóttur Sveinbjarnarsonar frá Eyri í Arnarfirði. Hann fluttist að Rauðasandi, að Stökkum og ekki leið að löngu þar til hann átti í útistöðum við bóndan á næsta bæ, Saurbæ. Endar þetta með því að gerður er aðsúgur að Eyjólfi og hans fólki þegar þau koma til kirkju í Saurbæ. Flúði hann í kastala sinn að Stökkum og með honum húskarl hans Þorsteinn stami og griðkonan Þorbjörg og fórst þeim misjafnlega við húsbónda sinn. Segir svo frá í Öldinni 13. að Þorsteinn stami varð fár við eftir því sem leið á bardagann og spurði þá húsbónda sinn hvort hann skyldi ekki gefa nautum. Fékk hann orlof til þess. Þorbjörg stóð honum framar og með Eyjólfi í bardaganum. Að lokum gáfust umsátursmenn upp. Ekki þótti mikið koma til umhreysti Þorsteins og um hann var ofangreind vísa kveðin. Hana má útleggja:

Hræddur sundhreins sendir (maður) rann frá fleina bör (manni) af Sandi svo að hjartað loddi happlaust við þjóhnappa (rass). Kváðu hreinláta fleyvangs fúra Njörun (konu) ganga þar framar Þorsteini. Sókn (orusta) var hörð er ég heyrði. Eða: Hræddur maður hljóp frá manninum á Rauðasandi svo að hjartað loddi happlaust við þjóhnappa. Sagt er að konan Þorbjörg hafi verið fremri Þorsteini. Orrustan var hörð.

Stuttu síðar flyst Eyjólfur að undirlagi Snorra Sturlusonar að Flatey á Breiðafirð. Af Eyjólfi þessum er annars að segja að hann var einn af fylgismönnum Guðmundar góða biskups á Hólum og studdi hann í deilum hans við Ábirningana Kolbein Tumasong og svo síðar Arnór Tumason.

Vanitas quam minumum optimum

Því minna sem er af hégóma því betra. Þetta var móttó Brynjólfs biskups Sveinssonar, en 400 ár eru liðin frá fæðingu hans á morgun. Honum er svo líst að hann hafi verið án alls drambs og yfirlætis og fordildar í mat og klæðnaði. Hann hélt því fram að fyrst hann hefði fæðst á Íslandi þar sem klæði væru gerð úr sauðaull, en ekki í landi þar sem stunduð væri silki- og bómullarrækt, þá bæri honum að semja sig að háttum síns lands og klæðast ullarfötum.

Að nausti

Í vari hvílir fagurt fley
fánum skrýtt í stafni
Bíð ég enn að byr mér gefi
og báran skipi vaggi.
Leitað hef ég lengi skjóls.

Nú mun sigla um höf í höfn
þó hamist norðan stormur.
Í ölduróti og iðuköstum
áfram beiti seglum.
Þá vind á móti í fangið fæ.

Í dag mun heim í naustið ná
og nóttu dimmri gleyma.

Þetta kvæði átti að lýsa hvað mér þótti dagurinn í dag bjartur og dásamlegur og að ég hefði fyllst nýrri von og þrá. Meira segja svo að ég fór í musteri líkamans og gerði 120 magaæfingar í ístruátakinu 2005. Það var á eftir að hafa annars hugar keyrt upp ranga akgrein og fengið skelfingu lostinn ökumann næstum því beint á stuðarann. Ég var á leið að kaupa grænmeti.

En eins og komið hefur fram áður á öðrum stað: "Andinn lifir ekki á tómu samhengi, hann fylgir leiptranna lögmáli".

Eða eins og sagt var til forna þegar menn höfðu verið höggnir í spað. "Og ekki þurfti hann fleira". Ekki verður frekari speki færð í letur.

Grjótharðir

Karlarnir breima og bágindi sýna
bugaðir menn.
Eru þeir búnir tólinu´ að týna
eða tollir það enn?

Þessa kjarnyrtu vísu hnaut ég um á vefsíðu sem margt gott hefur komið af. T.d. betubrauðið sem er nú mitt helsta partípís. En greinilegt er að hugarheimur karla og kvenna er ólíkur eða kannski það fari eftir stjörnumerkjum fremur en kyni. Það er í rannsókn. Þannig prófa konur að pissa standandi, en aldrei dytti karlmanni í huga að pissa sitjandi ótilneyddur. Þeir eru þó oft neyddir til þess. Karlmenn ræða sjaldan eða nánast aldrei um sín innri mál, nema ef vera skyldi nafnlaust og númerslaust á duldum heimasíðum. Þó er til undantekning sem ég hef kynnst á sl. ári en það er vinnustaður upp í sveit. Þar tjá menn sig um vandræði sín opnar en annars staðar sem ég hef kynnst og af því hef ég etv smitast. Stundum verða þeir þó fyrir aðkast vegna þess og kallaðir kverúlantar með einum eða beinum hætti. Konur vilja bara harða nagla ekki mjúka, -ég hef greinilega verið á rangri leið. Rétt einu sinni.

Arngrímur

Þessi ungi maður fæddist 14. ágúst 2005. Fimm dögum síðar hefði langafi hans heitinn orðið 85 ára. Hann var skírður um helgina og heitir Arngrímur Birnisson og er því næstum alnafni langafa síns. Þessi piltur ber mikinn svip af móður sinni og stóru augun hans afa síns, sem hefur ort fallegt kvæði til stráksins sem ég læt fylgja með þó ekki hafi ég fengið leyfi fyrir því né myndbirtingu. ´


Kviknar gleði, kætist sinn
kominn enn einn drengurinn,
einmitt fyrir afa sinn
og alla hina líka.
Birtu ég í brjósti finn
er blítt ég strýk um vanga þinn
að leggja kinn við þína kinn,
er kærleiksverkið ríka.

Þegar árum fjölga fer
finna vil ég stund með þér,
eiga saman eitthvað sér
og með öðrum líka.
Lesa saman lítið kver
lífið kanna þar og hér
eitthvað sem að aldrei þverr,
óskastundin ríka.

Um það eitt ég aðeins bið
að þig lífið leiki við,
leggja mun ég glaður lið
svo lánist gjörðin slíka.
Opnast megi öll þau hlið
sem efla gleði og gefa frið,
með Guði róa á gæfumið
gleðin stóra, ríka.

17. ágúst 2005. Afi Guðbjörn.

Góð helgi

Þetta virðist ætla að verða góð helgi. Bakaði í gær og gladdist yfir því. Snemma morguns hringdi síminn og mér boðið í partí um kvöldið. Það gerist ekki oft. Fór um hádegisbil á Mílanó og drakk cappucino (það mun víst geidrykkur) með vini mínum, miðaldra karlmanni sem ekki er í krísu meir en venjulega. Analíseruð þjóðmálin og áttum margar góðar lausnir. Ég er að undirbúa framboð í 7. sætið í komandi prófkjöri. Því ég hef svo mikið til málanna að leggja.

Fór svo í bæinn. Fyrst í Habitat að leita að bókarekka til geyma ljóðabækurnar sem hrúgast upp við rúmstokkinn hjá mér. Skrítið hvað ég er farin að hafa gaman af ljóðalestri, þetta er alveg nýr heimur. Síðan fór ég Kokku. Fékk fyrirlestur um mólikúlauppröðun í hnífsegg. Heima hjá mér í gamla daga voru hnífar brýndir og stálaðir. Nú er eggin strokin til að endurraða mólikúlaóreiðu. En það er efni í annan pistil.

Keypti krækiber í Vínberinu og fór í Ríkið og keypti pela af Vodka (matsj00ooooooo.....). Fékk þar tips um rauðvín sem ég ætti að kaupa eins mikið af og ég gæti borið. Beronia, Tempranillo, Elaboratcion Especial (2001). Með rauðbrúnuletri á hvítum miða (þetta gef ég upp fyrir þá sem kaupa vín eftir sjónminni). Hafði bara fang fyrir tvær.

Heim kominn hræði ég í deig óbrýndur. Nú skyldi kannað hvort fyrsta og eina tilraun mín til baksturs á ævinni hefði verið heppni. En til þess þurfti ég að drekka í mig kjark. Ég ætlaði nefnilega með betubrauðið í partíið og matinn um kvöldið. Þetta gekk allt betur fyrir sig en fyrr. Eldhúsið var ekki alveg undirlagt, þó hvít hveitislikja lægi yfir eldhúsgólfinu. Nú kunni ég ráð við samloðun og viðloðun. Og nú var ég kominn í listamannafasann og brauðið var því formað í hringi og í þetta skipti gleymdust ekki graskersfræin. Kringlótt brauð með grasfræum og stöffi.

Nú þurfti ég heldur ekki að bíða í tvo tíma eftir að deigið hefaðist, enda reynslunni ríkari. Rauðvínið var svakalega gott. Svo gott að kjarkleysið sem almennt ég er haldinn lét lítið á sér bæra. Ég ætla að kaupa kassa strax eftir helgina.

Svo fór ég að útbúa enn eina gerðina af berjasnaps, það er karlmannsverk og einfalt. Næst hnoðaði ég deigið og bakaði svo í 10 mín á sérstökum pizzumótum með götum sem ég er nú búinn aðhafa upp á. Segið að ég taki þetta ekki alvarlega.

Svo fór ég í partíið og hafði þá lokið einni rauðvínsflösku og bakað tvö brauð. Gaf reyndar pínulítið með mér af rauðvíninu, en lítið af mér. Var glaður en það gerist ekki oft enda fátt til að gleðjast yfir. (Ég er að reyna að verða svo melankólískur að ég geti ort ódauðlegt ástarljóð til þeirra einu sönnu). Varð enn glaðari þegar betubrauðið sló í gegn. Það eitt gefur mér von. Drakk meira rauðvín og varð enn glaðari. Bætti að lokum við koníaki. En fátt er skemmtilegra en góður matur og gott vín með góðu fólki.

Helgarhintið: Kaupið Berónía með rauðbrúna letrinu.

Góða helgi

Mystic for you

Hvað snertir þá taug, er snýr við hjarta
snjófugl um sumar, syngdu þinn óð.
Hvar leynist blossinn með leiftrinu bjarta,
er ljómar að nóttu sem kvöldsólarglóð.
Hvenær ná hjörtun að hrærast í takti
sem hamast í einsemd að halda við mætti.
Ég yrki mín kvæði, í alheimisins tómi,
engin þau heyrir, þær nætur ég vakti.
En blómið það fölnar ef brestur sá ljómi,
er bærði við hjarta með titrandi slætti.

Barn ég var

Sem barn er Vatnsberinn að öllu jöfnu glaðlyndur, vingjarnlegur og auðveldur viðureignar, þó hann eigi til að vera stífur og fastur fyrir. Hann getur snemma axlað ábyrgð, er uppfinningasamur, frumlegur og fullorðinslegur. Hið dæmigerða Vatnsberabarn er því frekar fljótt að þroskast andlega og læra að tjá sig og skilja heim fullorðinna. Litli Vatnsberinn vill sjá um sig sjálfur og fara sínu fram. Hann er því að öllu jöfnu athafnamikið og sjálfstætt barn.Þar sem Vatnsberinn er hugmyndamerki er besta uppeldisaðferðin fólgin í umræðu og skynsamlegum fortölum. Vatnsberinn er þrjóskur og lítið þýðir að skipa honum fyrir eða beygja hann til hlýðni með skömmum. Ef honum er sýnt fram á með rökum af hverju einhver aðferð er betri en aðrar aukast líkurnar á því að hann gegni.Best er að koma fram við barnið sem vitsmunalegan jafningja og vin, trúa því fyrir "leyndarmálum" og fara fram á að það sýni traust á móti. Heiðarleiki skiptir Vatnsberann miklu og hann þarf að finna að foreldrar hans segi satt. Að öðrum kosti er hætt við að hann missi tiltrúna á þeim og þá er hætt við að hið ljúfa og skynsama barn breytist í sjálfstæðan og uppreisnargjarnan "byltingarmann".Flest það sem hér hefur komið fram á við um barnauppeldi almennt. Yfirvegun, gagnkvæmt traust, einlægni og vingjarnleg umræða eru aðferðir sem duga vel við öll börn. Áherslur eru hins vegar mismunandi eftir merkjum. Þegar Krabbi, Sporðdreki og Fiskur eru annars vegar þarf að leggja höfuðáherslu á tilfinningahlýju og hvetja börn í þessum merkjum til að opna sig og fylgjast með að þau dragi sig ekki í skel.Vatnsberinn er aftur á móti hugarorkumerki og því skipa umræður og skynsamlegar fortölur fyrsta sæti. Það er til að mynda áberandi að Vatnsberabörn sýna ást og væntumþykju á heldur ópersónulegan hátt. Þau eru ekki mjög tilfinningasöm, frekar vingjarnleg og yfirveguð, og þeim er oft illa við mikið kjass og tilfinningar sem þeim finnast væmnar.Vatnsberinn á yfirleitt auðvelt með að læra og spjarar sig því vel í skóla. Honum getur hins vegar leiðst vanabinding og stíf innræting og því kann að vera heppilegt að ræða reglulega við hann um tilgang skólanáms og notagildi hvers fags fyrir sig.Vegna þess að orka Vatnsberans er sterkust á huglægum og vitsmunalegum sviðum er gott að gefa honum þroskandi leikföng og reyna að svala forvitni hans og skapa aðstæður sem víkka sjóndeildarhringinn, svo sem að fara með hann í heimsóknir og gefa honum góðar bækur. Vatnsberinn er félagslynt merki og þarf að dvelja í félagslega lifandi umhverfi.

svona gera Menn ekki

Enn er í gangi ístruátak 2005 og heldur hefur gengið hægt. Þrýstir nú aftur á mittisólina. Fullur af eldmóði var haldið að Laugum, musteri líkamans eins og stendur þar á vegg. Enda lítið þar fyrir andann þar sem hangið er í ýmsum tækum. En á þessum stað, musteri líkamans, er eftirlit meira og betra en annars staðar enda teknar myndir í karlabúningsklefum og munu ýmsar myndir til sem ekki er vert að greina frá nánar. En sumir munu víst kallaðir fingralangir þó ekki hafi þeir hnuplað neinu.

Í gær var ég þar og tók betur á en oft áður enda um margt að hugsa eftir mystic dagsins sem var að renna sitt skeið. Með púlsinn í 156 á mínútu og greinilega í mínu algjöra hámarki reiknaðist mér til eftir leiðbeiningartöflum um hámarks þoláreynslu, 80% og fitubrennslu áreynslu við 60%. Skv þessu átti ég að vera í fitubrennsluprógrami fyrir 10 ára. En miðað við það að ég væri á brennsluprógrami og 60% álagi fyrir aldur þá átti ég að vera 10 ára. Annars hef ég aldrei skilið þetta almennilega. Mér reyndar leið ekki eins og fita brynni, heldur styttist almennt í lífsloganum eftir því sem lengur leið á átakið og hann brynni hratt upp þessar mínúturnar.

En þar sem ég var þarna að láta hugann reika og reyna að átta mig á mystiskum atvikum dagsins, varð mér hugsað norður yfir heiðar og um þá umræðu sem á sér stað um kynjafræði. Velti þessu fram og til baka og fann að ég var sammála síðasta ræðumanni, á annari síðu, betri en þessari. Hægt og hægt erum við að breytast í hinn mjúka mann. Eða eins og ég sendi honum Hali mínum nýlega af gefnu tilefni:

Kúnstug eru kynjafræði
nú konur heimilin flýja.
Karlarnir blóta í bræði,
er báru þær áður til skýja

Á kvöldin karpa þau bæði
um kynjanna kostuleg fræði
ef viltu mig mjúkann
skaltu ekki strjúk´ann
um þrifin ei lengur ég ræði.

Vinur minn annar, Ingólfur reyðfirðingur, heldur því fram að fara í líkamsrækt hafi sömu áhrif og dýfa sér í kallt vatn. Ég er ekki frá því. Nú eftir að ístran er aðeins að minnka get ég kannski varið að verða dómbær á slíkar fullyrðingar. En nóg um slíka þanka í bili.

En þegar leið að lokum þjálfunarinnar, komst ég að því að áhyggjur Hals míns norðan heiða eru alveg réttar um kynjafræði en þar segir "Kerlingar vilja verða karlar og kerlingar vilja gera karla að kerlingum en ekki öfugt". Svo ég vitni orðrétt og með gæsalöppum í speki hans.

Ég held að samsæri sé í gangi (nema ég sé haldinn kverúlanta paranoju) því þegar ég kom í sturtu greip ég handklæðið sem ég hafði tekið úr skáp í þvottahúsinu mínu heima, sá ég móta fyrir letri sem farið var að dofna í öðru enda handklæðisins. Nánar tiltekið þeim efri. Þegar ég rýndi í það og las gleraugnalaus, enda hættur að geta lesið með gleraugum, þá stóð þar stór stórum stöfum með bleiku SPICE GIRLS segi og skrifa SPICE GIRLS. Hafi ég ekki verið nærri landamærum annara heima þá nálgaðist ég það hratt og ískyggiega nú.

Ég fann blygðunarkenndina hríslast um mig nakinn þar sem ég stóð þarna innan um marga karlmenn, sem hafa meiri stera innanholds en ég. Leit flóttalega í kringum mig og laumaðist að vegg og reyndi að þurrka mér og vonaðist til að stafirnir væru nægilega daufir til að ekki væru þeir læsilegir. Þó svo ég viti að ólíklegt sé að margir þessara íturvöxnu með stera innanholds í talsvert meira magni en ég séu yfir höfuð læsir, þá gætu þeir þekkt lógóið. Því reyndi ég að fela þann enda handklæðisins. Gott ef ég heyrði ekki hið fornkveðna þar sem ég var að laumast í nær fötin:

Nú skal búkinn bráðum herða,
beran í vatni köldu.
Ertu kannski að konu verða,
að kynfærinu meðtöldu.

Skömm mín var mikil og ljóst er að samsæri er í gangi og ég alls ekki haldinn kverulanta paranjou. Ég hef gefist upp og játa mig sigraðan. Því til staðfestingar fór ég heim og týndi restina af stikkilsberjunum í garðinu og sauð niður kryddað stikkilsberjahlaup. Það ilmaði vel.
Í því eru:

Stikkilsber
Kanill
Negull
Engifer
Sykur

Kannski er ég orðin(n) spæs görl, -hin eina sanna.

Því eins og leiðtogi okkar miklu þjóðar sagði einu sinni:
"Svona gera MENN ekki".

Ólafsfjörður

Þessar fallegu myndir tók Gísli Kristinsson í Ólafsfirði.

Hægt er að sjá fleiri fallegar myndir á:

http://www.ljosmyndari.is/index.htm

Af bakstri vandræða og brauðs

Afrek mín og raunir hafa orðið til þess eins og ég vonaðist að eftir mér yrði tekið á ný. Ýmsir hafa komið að máli við mig bæði bréfleiðis og undir fjögur augu eða sex. Þar hafa allir sína sögu að segja, en mest sláandi var saga sem kollegi minn sagði mér. Hann hefði gengið í gegnum brauðtímabil. Það hefði verið ánægjulegt en erfitt á köflum. Gekk svo langt að hann fór að láta vekjarklukkuna hringja klukkan fimm á morgnanna til að fara og hræra deig. Svo lagði hann sig í klukkutíma og lét klukkuna hringja aftur. Fór þá fram til að hnoða degið og setja inn í ofn. Svo lagði hann sig aftur og vaknaði við brauðilm. Þannig gekk þetta dag eftir dag. Þar til eiginkonan gafst upp á þessu brölti hans og gaf honum brauðvél, enda nokkur truflun í því að láta vekjarklukkuna hringja á klukkutíma fresti frá því fimm um morguninn. Síðan hefur hann ekkert bakað.

Lítill karl

Við matarborðið í gærkveldi var því haldið fram að í orðabókum væri skráð að kerling þýddi lítill karl.

Yfirvegaður og svalur

Yfirvegaður, svalur og frumlegur. Vill vera sérstakur
og öðruvísi. Er oft á undan samtímanum. Þarf frelsi.
Pælari og hugsuður. (Sól í Vatnsbera). Í 5. húsi: Fær
kraft með því að fást við skapandi verkefni sem
spretta af eigin hvötum. Lífsorkan styrkist þegar hann
stjórnar og er í miðri hringrás athygli og atburða.
Tilfinningar og heimili
Einlægur, líflegur og opinskár. Fastur fyrir. Þarf
lífsstíl sem einkennist af skapandi og skemmtilegum
viðfangsefnum. (Tungl í Ljóni). Í 11. húsi: Líður
best tilfinningalega þegar hann er virkur í
félagsmálum, hópstarfi og verkefnum sem varða
samfélagið.
Hugsun
Jarðbundinn, skynsamur og skipulagður. Tjáir sig á
yfirvegaðan og rökfastan hátt. Málefnalegur. Vill sjá
áþreifanlegan árangur. (Merkúr í Steingeit). Í 5. húsi:
Hugsunin lifnar við þegar hann fæst við skapandi
verkefni og leitar þekkingar. Þarf skemmtanir sem
eru ’vitsmunalegar’ og tengjast fróðleik, miðlun og
pælingum.
Ást og samskipti
Yfirvegaður og svalur. Vill sjálfstæði og yfirsýn
(vera óháður fólki). Hrífst af fólki sem veit margt og
gaman er að tala við. (Venus í Vatnsbera). Í 6. húsi:
Vinna tengd samvinnuverkefnum og/eða listum. Góð
samskipti við vinnufélaga.
Framkoma
Jarðbundinn, nákvæmur og gagnrýninn. Eirðarlaus
og duglegur. Hefur gaman af því að tjá sig og
skilgreina hluti. (Rísandi í Meyju)
Markmið og ímynd
Sækir í markmið sem auka þekkingu hans, tengjast
miðlun, menntamálum og tjáskiptum. Vill þroska
hugsun sína og tjáskiptahæfni. Fjölhæfur.
(Miðhiminn í Tvíbura)
Framkvæmdir
Fastur fyrir og ákveðinn. Getur verið seinn í gang, en
vinnur eins og jarðýta þegar áhugi er fyrir hendi.
Þrjóskur og vill sjá árangur. (Mars í Nauti). Í 9. húsi:
Fær kraft þegar vinna er fjölbreytt, tengist
ferðalögum og víkkar sjóndeildarhring hans. Þrífst í
’þekkingarstörfum’.
Viðhorf og tækifæri
Hefur sterkar og ákveðnar skoðanir á heiminum. Það
færir honum gæfu að leggja stund á sálfræði,
sjálfsþekkingu og stjórnun. (Júpíter í Sporðdreka). Í
3. húsi: Vaxtartækifæri liggja í námi, skólastarfi,
pælingum, miðlun og því að efla með sér jákvæða
hugsun.
Lærdómur og agi
Prófraunir í lífi hans tengjast starfi og starfsframa,
yfirvaldi margs konar, kerfum þjóðfélagsins, ábyrgð
og aga í vinnu. (Satúrnus í Steingeit). Í 4. húsi: Þarf
að takast á við erfið verkefni eða álag vegna heimilis,
húsnæðis og fjölskyldu. Mögulega erfið bernska.
Nýjungar
Tilheyrir kynslóð sem skapar byltingu í
skemmtanaiðnaði og viðhorfum til lista og
sköpunarkrafts einstaklingsins. (Úranus í Ljóni). Í 12.
húsi: Hefur sérstakt innsæi í andleg mál og
samvitund mannsins. Býr yfir duldum hæfileikum.
Felur sérstöðu sína.
Hugsjónir
Tilheyrir kynslóð sem sækir innávið, virkjar
ímyndunaraflið og dáir leyndardóma og furður
sálarlífsins. (Neptúnus í Sporðdreka). Í 3. húsi:
Listræn hugsun, sköpunargáfa, víðsýni, draumlyndi,
utanvið sig, eða a.m.k. sterkt ímyndunarafl.
Umbreyting
Tilheyrir kynslóð sem stendur fyrir umskiptum í
tæknimálum, heilbrigðismálum og vinnusiðum fólks.
(Plútó í Meyju). Í 12. húsi: Ótti við neikvæðni og
jákvæðni (að leyfa sér allt það besta). Þarf að kafa
inná við og hreinsa til í undirvitundinni.
Afstöður
Sól mótstaða Tungl: Spenna milli egós og vilja og
tilfinninga og lífsstíls. Þegar einu takmarki er náð, þá
er strax leitað eftir öðru. Innri órói.
Tungl spenna Neptúnus: Næmar og
landamæralausar tilfinningar. Samhygð. Upplausn og
skortur á fókus eða skapandi ímyndunarafl og
listrænir og andlegir hæfileikar.
Mars mótstaða Júpíter: Kraftur, sjálfstraust og
athafnasemi; þarf stórt athafnasvæði og frelsi í
framkvæmdum. Þarf að hreyfa sig, t.d. íþróttir og/eða
ferðalög.
Satúrnus samhljómur Plútó: Á auðvelt með að
hreinsa til, losa sig við óþarfa og beina athygli að því
sem skiptir máli. Getur verið grimmur, en einnig
ákveðinn og markviss.
Sól spenna Neptúnus: Sterkt ímyndunarafl. Óskýr
fókus eða stórhuga, víðsýnn og skapandi. Þarf stórt
leiksvið. Á til að fórna sér fyrir málstað.
Venus spenna Mars: Sterkar ástríður og þrár.
Stundum ákveðinn og baráttuglaður, stundum
eftirgefanlegur í samskiptum. Þarf að finna jafnvægi
milli þess að gefa og taka. Líflegur.
Merkúr samhljómur Mars: Skörp, kraftmikil og
athafnasöm hugsun. Áhugi á líflegum rökræðum.
Handlagni.