Galdra-Loftur

Nú þegar fyrir dyrum er að fara norður í Hjaltadal í stóðhestarétt má rifja upp atburði að Hólum.

Upphaf fyrsta þáttar.
Hólar í Hjaltadal. Stofa ráðsmannsins. Rökkur. Tveir gluggar. Túnið sem hallar niður að ánni, og hálsar fyrir handan sjást óglöggt í gegnum gluggana. Milli glugganna, stendur fornt skatthol. Lokrekkja í horninu hægra megin. Borð og bekkir og stólar. Ljósastjakar, strokkkerti. Mikil og vönduð dragkista upp við þilið hægra megin. Bókahilla. Hægra megin dyr frá göngunum. Minni dyr á miðju þili vinstramegin. Sunnudagskvöld. Sex ölmusumenn, sumir sitja, sumir á rjátli.

Fyrsti ölmusumaður (segir frá): Ég bið þig ekki um vísdóm því af honum hef ég nóg sjálfur, en nú bið ég þig um miskunn þína.
Annar ölmusumaður: Voru það seinustu orð hans?
Fyrsti ölmusumaður: Já, það voru seinustu orðin hans.
Annar ölmusumaður: Við vorum aðkomumenn á sama bæ þegar ég sá hann í fyrsta skipti. Hann sat á rúmstokk, með pokann sinn á bakinu.
Landshorna-flakkarinn: Hvaða maður var það? Ég er ókunnugur í þessum landsfjórðungi.
Landshorna-flakkarinn (hlær): Hann hefði verið gaman að sjá.
Þriðji ölmusumaður: Það var aumingi. Ef hann bar ekki poka á bakinu hélt hann að hann myndi steypast á höfuðið af því að það væri svo þungt af vísdómi.