Í laufskörðum

Á löngum kvöldum líður seint úr huga,
þá leikur golan blítt við hvarm og vanga,
gangan upp á bratta stígnum langa
í gegnum skörð sem marga vilja buga.

Í grýttum urðum grafist beygur strangi,
og geig í hjarta hleypa má af hleinum.
Í laufsins krónum liggur fugl í leynum,
og lagið syngur handa ferðalangi.

Á linditrjánum laufin grænu fléttast,
sem leysa höfn í vorsins hlýja skapi,
og kveðja vetur krækilyng og drapi,
þá komstu hugur aftur hingað léttast.

Upprás sólar alltaf gleður tinda,
á eggjum hörfar þokuslæða nætur,
í morgunroða meitlast æska barna

Laufskörð brött í lendum hugarmynda,
sem lindin tær er speglar þínar rætur,
er lífshlaup þitt leynt í innsta kjarna.