Ég hef rifjað upp í kvöld
raddirnar sem ég þekkti
rödd lækjarins í grasinu
rödd hafsins
raddir vindsins og fuglanna
og raddir okkar sjálfra.
Trúði varla eyrum mínum.
Öllu hafði ég gleymt.
Trúði varla augum mínum:
sjá enn skinu stjörnurnar
enn kom ljós þeirra hér við
á leið sinni um geiminn.
Líka það
var mér liðið úr minni
Höf: Hannes Pétursson, 1965
28. maí 2006
Endurfundir
Nýr titill þessarar bloggsíðu er sóttur í ljóð Hannesar Péturssonar.
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
1 ummæli:
inngangurinn að þessu ljóði átti nú við um aðra síðu sem ærir skrifar á, en ég læt þetta vera óbreytt í bili.
Skrifa ummæli