16. febrúar 2005

Af vesturförum

Í kvöld var í kastljósinu kennari minn gamall og landsþekktur skrásetjari. Í kynningu fyrr í fréttatímanum var pínleg uppákoma því buxnaklaufin var opin. Slíkt er sjaldséð í sjónvarpi allra landsmanna. Sambýliskonu minni til margra ára þótti rétt að hringja þegar í stað í sjónvarpsstjórann til að forða stórslysi fyrir framan alþjóð á besta áhorfstíma. Mér þótti lítið til koma. Þá heyrðist úr horni.

Þegar buxnaklaufin blasti við
bærðust kvennahjörtun.
En vesturfarans vænstu svið
varla á skjánum skörtum.

A.m.k. var alt í orden þegar kastljósþátturinn kom á skjáinn. Þökk sé sambýliskonu minni til margra ára.

God nat

3 ummæli:

huxy sagði...

hahaha, frábært!

Nafnlaus sagði...

Halur kvað:

Raunum kennara reyndar hafði bjargað,
rétt fyrir komu í sjónvarpsbás.
Því margar hefðu meyjarnar gargað,
ef mannsins niðri væri rennilás.

Nafnlaus sagði...

Skilaðu kærri þökk til sambýliskonu þinnar.
BG