Vorvísa

Í þeynum af vori þorna nú tár,
þeysumst um lendur en hvor er klár,
hesturinn rauði eða höldurinn smár,
hófurinn ljósi eða knapinn sár.
Eftir vetrarins storma er velktust um fjöll,
vantar ei duginn því getum öll,
glaðst yfir birtu er ber okkur sumar,
bráðum við kætumst fljóðin og gumar.