Hauststemming

Týndi 25L af krækiberjum sem nú eru orðin að hlaupi, safti, sírópi og snafsi. Týndi líka eina tunnu af sveppum.

Sokkaleistadagur

Í dag er sokkaleistadagur hjá mér. Tiltekt á skrifborðinu.

Allt eða ekkert

Það virðist vera viðhorf æði margra þessa daganna.
Heimsyfirráð eða dauði.

Gæðingar að hausti

Fékk unglingana úr tamingu um helgina, Hálfmána 4 vetra og Greifa 7 vetra. Báða ættaða frá Ásgeirsbrekku í Skagafirði. Þeir eiga það sameiginlegt að rekja ættir sínar til Ófeigs frá Flugumýri. Óli hefur náð fínum árangri með þeim yngri, en Greifi stefnir í það að verða barnahestur, hvers manns hugljúfi.

Stoltur eigandi með gæðingsefnið.

Hér að neðan á Greifa.
Hálfmáni leikur listir sínar með hárri fótalyftu.
Er sennilega að dansa bí ba búm. Þeir gerast vart glæsilegri og prúðari.





(myndirnar birtar með góðfúslegu leyfi Fingurbjargar ljósmyndara m.m.)

Maríufiskur

Í seðlasöfnum þeim sem safnað var til á Orðabók Háskólans um áratuga skeið eru mjög fáar heimildir um maríulaxinn og engin sem skýrir nafnið eða hvort einhver siður var að baki. Aftur á móti er orðið maríufiskur vel þekkt orð og heimildir til um það að minnsta kosti frá 17. öld.

Maríufiskurinn var fyrsti fiskur sem sjómaður veiddi á ævinni. Skyldi sá sem veiddi fiskinn gefa hann fátækustu (sumir segja elstu) konunni í verstöðinni þegar komið var í land. Ef maríufiskur unglings var góðfiskur, það er þorskur, ýsa eða lúða, var spáð vel fyrir honum og framtíð hans á sjónum.

Þennan sið má rekja aftur til kaþólskrar trúar og var maríufiskurinn þá eins konar heitfiskur. Heitið var á Maríu mey til fiskiheilla og var henni gefinn fyrsti fiskurinn.

Líklegast er að heitið maríufiskur hafi færst yfir á laxveiðar og fyrsti laxinn sem veiðimaður fékk í veiðiferð þannig verið nefndur maríulax.

af Vísindavefnum

Akureyrarskáldin / Elísabet Geirmundsdóttir

Hef verið að grúska í Akureyrarskáldunum svokölluðu. Í þeim hópi er m.a. Bragi Sigurjónsson, en einnig Elísabet Sigríður Geirmundsdóttir, listakonan í fjörunni. Eftir hana er þessi lágmynd af Sigyn að forða Loka frá eitrinu.


Elísabet var skáld ágætt líka og hér er eitt ljóða hennar:

Án titils

Skjálfandi dropar falla blað af blaði,
björt yfir austurfjöll er sólin stigin
vekur af blundi allt sem dregur anda.

Bíðandi ylsins björk og reynir standa,
blikandi lauf í morgunkuli titrar,
senn hækkar röðull, vermir allt og alla.

Út yfir sundin, inn um hlíð og hjalla,
örléttar þokuslæður mjúkar liðast,
leysast í sundur, hverfa burt í blænum.

Brjósthvítir mávar líða yfir sænum,
skuggar af vængjum fljúga báru af báru,
bjóða þær góðan dag með rómi þýðum.

Þegar þær kyssa sandinn kossi blíðum,
kvikandi ljósbrot titra í vatnsins gáru.

Skuld

Þetta er hún Skuld frá Vindási, Ingólfsdóttir Hrafnssonar frá Holtsmúla.

Prinsessan mín.








Skuld er gæðingur. Ég fékk hana úr reiðskóla og kynntist henni reyndar þar. Hún var fyrsti hesturinn sem tölti hjá mér að einhverju gagni. Hún var hugljúfi barna, en reyndist fullorðnum erfið, nema mér. Við náðum saman frá fyrstu stundu. Þegar reiðskólinn var lagður niður bauðst mér hún til kaups og var ég ekki lengi að hugsa mig um. Hún hefur margfallt launað mér það og unir hag sínum vel. Verður glæsilegri með hverju árinu. Hún skiptir svolítið lit eftir árstíðum. Verður mjög ljósrauð á sumrin en dekkri á feldinn á veturnar. Nú er feldurinn farinn að dökkna og faxið er enn ljóst. Þessa dagana er hún því glófext. Hún á til að vera svolítið sérlunduð og oft einfari. En hver er það ekki, svona endrum og eins.

Göngur og réttir

Átti ótrúlega skemmtilega og viðburðaríka helgi. Fór í smalamennsku á Rangarvöllum. Smalaði Hekluhraun fyrir bændur á Kaldbak.












Þetta er í fyrsta sinn sem ég fer í smalamennsku frá því ég þurfti að smala fyrir systur mína og Svein mág á Vatnsenda forðum. Þá var maður látinn hlaupa við fót, en nú notaði maður tæknina og fór á hestbaki. Þetta voru fyrstur göngur okkar Hófs og ég verð að segja að í upphafi þótti honum húsbóndinn heldur skrýtinn og efaðist um öll fyrirmæli. Reyndi ítrekað að leiða mig af villu míns vegar. Svo þegar ég fór að hóa á skjáturnar þá taldi hann víst að ég væri orðinn villtur og væri að kallast á við félaga mína og vildi hann hjálpa.
Í hvert sinn sem ég hóaði þá hneggjaði hann hátt og snjallt. Þannig fórum við um alla mýrina við Geldingalæk og langt inní Hekluhraun. Svo áttaði hann sig á því að ég væri að hóa á kindurnar og þegar við fundum nýjar rollur þá var orðinn iðulega fyrri til og hneggjaði á þær til að stugga við þeim. Hann var fljótur að læra út á hvað smalamennskan gekk. Varð ótrúlega snúningalipur og snarpur. Þegar við komum svo að túnum varð hann ókyrr og og við þeyttumst um á stökki, upp og niður hæðir og hóla á mikilli ferð. Hann var í essinu sínu. Kunni sér varla hóf.


Heima á Kaldbak biðu okkar kræsingar, borð svignuðu undan veitingu. Hnallþórum, pönnukökkum og öðru munngæti. Þurfti lítið að grípa til skrínukostsins sem samanstóð af sviðakjömmum, harðfiski, soðnu brauði og hangikjeti.



Smalar komnir heim með safnið. Maður er manns gaman.



Þar biðu fagnandi ungir sem aldnir í miklum spenningi. Hér er Úlfur Torfason Finnsson með afa sínum.


Kom heim sæll og endurnærður eftir helgina en átti eftir að verða enn sælli.

Helgin framundan

Útilega og réttir.
Fer í smalamennsku.
Hross í nótt og sauðfé á morgun.
Ligg við í tjaldvagni.
Vona að veðurspáin sé rétt og að vinnukonurnar dragi af manni vosklæðin.

Blágrasadalur

Á hvítum veggjum
er mynd af blágrasadal
þrettán x átján
hérna býr ekkert annað
minningin geymir allt hitt

Nú ertu horfin

Datt í að hlusta á South River Band sem er auðvitað frá Kleifum í Ólafsfirði, nánar tiltekið Syðri-Á. Mundína samstarfskona mín er frá Ytri-Á og heitir í höfuðið á ömmu sinni.
Á Syðri-Á bjó Jón á Syðri-Á, harmonikuleikari, skáld og lagasmiður og lífskúnstner. Ég á áritaða ljóðabók eftir hann. Í kringum hann var stofnuð þessi hljómsveit. Ég á tvo af diskum þeirra. Hér er eitt af ljóðum Jóns:

Nú ertu horfin

Þú hvarfst sem draumsjón, fyrir dagsins brá,
dimmir skuggar fylltu huga minn,
sem vorið unga og bjarta, þú vaktir mína þrá
og vonir ljúfar upp við barminn þinn.

Ó, finnurðu ekki hve ég þrái þig
þrungið harmi og friðvana er
hjarta mitt í leit að þér.

En sé ég oft í draumi þitt sólargullið hár
og safírbláu augun horfa á mig,
ég leita inn í rökkrið og hyl mín tregatár,
í tóna bind ég minninguna um þig.

Nú ertu horfin - út á húmsins ver
hjarta mitt sorgþrungið er
því að einni unni ég þér.

Ég geng í myrkri

Ég geng í myrkri, gatan er mér týnd,
sú gata er mér sem besta leið var sýnd.
Mér þótti einsýn þessi flýtisferð
og fannst hún mundi verða á svipstund gerð.

En fyrr á þrek mitt gekk en glöggt mér var,
og grjótið hvasst mig sárt í iljar skar.
Það setti að huga mínum hik og geig
með hverju spori sem ég lengra steig.

Og þegar leiðin reis í fang, ég fann
að fast á hæla mína efinn rann
og sífurrómi síspyrjandi var,
hvort sæi ég nokkrar götur liggja þar.

Á miðju fjalli hefur nótt mér náð,
ég næsta fáu get um lokin spáð,
en efinn hefur villt mig svo á veg,
að viljalaus í spor hans þræði ég.

Ljóð: Bragi Sigurjónsson

Við þetta ljóð Braga og einnig það fyrra sem birt var hér hefur Kormákur Bragason samið ágætislög, sem South River Band hafa gefið út.

Berið mig vindar

Fölnar um hlíðar, færist haustið að
fálæti sólar vex með hverjum degi,
farfuglar þöglir hópast himinvegi
berið mig vindar, burt úr þessum stað.

Blómjurtin fagra lögst er löngu nár,
lífsviskan öll er þjökuð dvalasvefni,
hvarvetna þrotin gleði og yndisefni.
Liðið er enn til loka sólskinsár.

Kalt er mér löngum, kreppir hjarta að
kvíði af sterkum grun um vetur langan
en hvað ég þrái sól og sumarangan!
Berið mig vindar, burt úr þessum stað.

Ljóð e: Braga Sigurjónsson.

Kolaportið - sería

Bi ba bum

Kynni hér ólafsfirska dansinn Bi ba bum, hef verið að æfa hann um helgina. Verð með námskeið, - auglýst síðar.

Ég hitti eina brúna mær sem bauð mér upp í gær
blessunin hún vissi ekki að ég hafði engar tær
hún horfði á mig spekingsleg með spurn í augunum
ég spurði hana hvort hún vildi dansa bi ba bum

Dönsum bi ba bum
sem er svona dans
lyftum öðru fætinum
og restin er Óli skans

Ekki þarf að trega og gráta þó tærnar detti af
teljum heldur puttana og hitt sem drottinn gaf
Dömurnar fá kikk úr því að kynnast nýungum
svo karl minn ef þú átt í vanda, þá lærðu bi ba bum

Texti: Helgi Þór Ingason við lag Óla Þórðar.
Undirleikur: South River Band

Reykjavík - sería

Bryggjuhverfið í Reykjavík.

Reykjavík - útsala

Var um síðustu helgi að hugsa um hvað það væri gaman að bregða sér í stórborgarferð út fyrir landsteinanna. Fór í staðinn í morgunkaffi niður í Bankastræti. Fann caffe latte og croisants og drakk ferðalöngum í París til samlætis á Kaffitári. Þetta bar fyrir augu og ég sá ekki betur en að óþarfi sé að leita langt yfir skammt. Fékk stórborgarfílingu á útsöluverði.